Kumšicy

wjes w Budyskim wokrjesu, gmejnski dźěl Kubšic

Kumšicy (němsce Kumschütz) su wjeska z połsta wobydlerjemi[2] we wuchodźe hornjołužiskeho wokrjesa Budyšin. Słušeja z lěta 1973 ke Kubšiskej gmejnje a leža w hornjołužiskich honach mjez 175 a 185 m nad mórskej hładźinu w hornjołužiskej pahórčinje. Běchu hač do lěta 1936 samostatna gmejna, po tym najprjedy wjesny dźěl Konjec a naposledk wot 1973 dźěl gmejny Kubšic.

Kumšicy
Kumschütz
Połoženje Kumšic na karće Hornjeje Łužicy
Połoženje Kumšic na karće Hornjeje Łužicy
DEC
gmejna: Kubšicy
zagmejnowanje: 1936 (do Konjec)
wobydlerstwo: 50 (31. decembra 2021)[1]
přestrjeń: 2,01 km²
wysokosć: 175–185 metrow n.m.hł.
51.18138888888914.538055555556175–185
póstowe čisło: 02627
předwólba: 03591
wotwodźene
słowa:
wobydler/ka:
Kumšičan/-ka
adjektiw:
Kumšiski
skłonowanje:
Kumšic, Kumšicam, Kumšicy, Kumšicami, w Kumšicach

Susodne wjeski su Droždźij we wuchodźe (město Wóspork), Konjecy w juhozapadźe a Nowe Poršicy w sewjerozapadźe.

Prěnje historiske naspomnjenje jako Kunyschewicz abo Kunissewicz je z lěta 1399[3].

W lěće 1884 měješe wjes po Mukowej statistice 96 wobydlerjow, kiž běchu bjez wuwzaća Serbja.[4] Křesćanscy Kumšičenjo přisłušeja Poršiskej wosadźe.

Kulturne pomniki

wobdźěłać

Pod pomnikoškitom steja dźěle třoch burskich statokow (čisła 2, 6 a 8), mjez nimi dwě chěži ze stołom, a dwaj kamjentnej pućnikaj. Na statoku čo. 8 wisa při bróžni restawrowana kamjentna tafla ze serbskim napisom z lěta 1864.

  1. staw: 31. decembra 2021; Podaća gmejnskeho zarjada Kubšicy
  2. staw: 31. decembra 2021; Podaća gmejnskeho zarjada Kubšicy
  3. Kumšicy w Digitalnym stawizniskim zapisu městnow Sakskeje (němsce)
  4. Ernst Tschernik: Die Entwicklung der sorbischen Bevölkerung. Akademie-Verlag, Berlin 1954, str. 55. → wšě wjeski
  Commons: Kumšicy – Zběrka wobrazow, widejow a awdiodatajow
Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije