Hornja Łužica

Hornja Łužica (delnjoserbsce Gorna Łužyca, čěsce Horní Lužice, pólsce Górne Łużyce, łaćonsce Lusatia superior, němsce Oberlausitz) je krajina mjez Połčnicu na zapadźe a Hwizdźom na wuchodźe, kotraž leži z wjetšeho dźěla we wuchodnej Sakskej, saha pak zdźěla tež do Braniborskeje a Pólskeje. Wona twori tak južnu połojcu Łužicy. Južna hranica historiskeje Hornjeje Łužicy su Łužiske horiny při čěskej mjezy. Stawizniske hłowne město Hornjeje Łužicy je Budyšin; najwjetše město je pak mjez Němskej a Pólskej rozdźěleny Zhorjelc.

Dźensa je stawizniska krajina rozdźělena mjez sakskimaj wokrjesomaj Budyšin a Zhorjelc, braniborskim wokrjesom Hornje Błóta-Łužica a pólskimaj wojewódstwomaj Delnja Šleska a Lubuš.

Jeje mjeno dósta Hornja Łužica kónc 15. lětstotka wot susodneje Delnjeje Łužicy, hdźež bydleše starosłowjanski kmjen Łužičanow, mjeztym zo běše krajina wokoło Budyšina wobsydlena wot Milčanow. Teritorij dźensnišeje Hornjeje Łužicy bu najprjedy mjenowany jako Milska a pozdźišo Budyski kraj („Land Budissin“).

Wobě Łužicy stej wot 7. lětstotka hač do dźensnišeho domizna Serbow.

Geografija

Baćoń w Hornjołužiskich honach z Čornobohom w pozadku, kotryž słuša k prěnjemu rjećazej Hornjołužiskich horow

Mjeztym zo je sewjerna połojca Hornjeje Łužicy – z biosferowym rezerwatom Hornjołužiska hola a haty kaž tež z Łužiskim brunicowym rewěrom a Łužiskej jězorinu – płona a lěsojta, su Hornjołužiske hona (Oberlausitzer Gefilde), płódne pasmo mjez Kamjencom, Budyšinom a Zhorjelcom, hórkate a ze starodawna husće wobsydlene. Tule mějachu tež serbscy Milčenjo swoju jadrowu kónčinu. Na juhu regiona zběhaja so Hornjołužiske hory we wjacorych rjećazach, kotrež přeńdu při čěskej hranicy do Łužiskich horin.

Najwyši wjeršk w k Němskej słušacym dźělu Hornjeje Łužicy je Łysa (793 m) pola Žitawy, najwyši dypk cyłeho historiskeho regiona pak nadeńdźe so na 1072 metrach při Taflowym kamjenju pod horu Smrk w Jizerskich horinach. Wuznamne rěki ćeku wšě z juha do sewjera; najwjetše z nich su (ze zapada do wuchoda) Čorny Halštrow, Sprjewja, Nysa a Hwizdź, při čimž tworja posledni zdobom historisku wuchodnu hranicu Hornjeje Łužicy.

Wobydlerstwo

W tym dźělu Hornjeje Łužicy, kotryž leži na teritoriju Zwjazkoweje republiki Němskeje, bydli dźensa něhdźe 640.000 ludźi, z nich něhdźe 40.000 hornjołužiskich Serbow. Wobydlerstwo wot lěta 1990 dla mało porodow a wotpućowanja do zapada woteběra. Pólski dźěl Hornjeje Łužicy ma něhdźe 150.000 wobydlerjow.

Karta Hornjeje Łužicy z lěta 1635.

Hišće kónc 19. lětstotka běše wjesne wobydlerstwo sewjernje linije Biskopicy-Wjelećin-Lubij-Zhorjelc přewažnje serbskorěčne. Tež němscy wobydlerjo rěča wšelakore dialekty, kotrež přisłušeja hłownje šleskemu dialektnemu rumej.

Města

Po ličbje wobydlerstwa najwjetše města Hornjeje Łužicy su Zhorjelc, Budyšin, Wojerecy, Zgorzelec, Žitawa, Lubań, Bogatynia, Běła Woda, Kamjenc a Lubij.

Wotkazaj

Commons: Hornja Łužica – Zběrka wobrazow, widejow a awdiodatajow

Zarys stawiznow Hornjeje Łužicy (hsb.)