Lětoń
Lětoń (němsce Litten) je wjeska ze 46 wobydlerjemi[2] na wuchodźe hornjołužiskeho wokrjesa Budyšin. Słuša z lěta 1994 ke Kubšiskej gmejnje a leži 164 m nad mórskej hładźinu w Hornjołužiskich honach. Běše hač do lěta 1934 samostatna gmejna, po tym najprjedy wjesny dźěl Poršic a wot lěta 1994 dźěl gmejny Kubšic.
| |||||
gmejna: | Kubšicy | ||||
zagmejnowanje: | 1934 (do Poršic) | ||||
wobydlerstwo: | 46 (31. decembra 2021)[1] | ||||
přestrjeń: | 1,38 km² | ||||
wysokosć: | 164 metrow n.m.hł. | ||||
51.19861111111114.508333333333164
| |||||
póstowe čisło: | 02627 | ||||
předwólba: | 03591 | ||||
wotwodźene słowa: |
| ||||
![]() Wjesna tafla w Lětonju | |||||
wikidata: Lětoń (Q784745)
|
Geografija
wobdźěłaćSusodne wjeski su Poršicy na sewjerowuchodźe, Delnja Kina (město Budyšin) na zapadźe a Krakecy na sewjerozapadźe. Njedaloko wsy so Budyske lětanišćo namaka.
Ležownostne mjena
wobdźěłaćMichał Rostok naliči 1887 slědowace serbske ležownostne mjena: Lišča hora, Winica, Hadraske, Česak, Jamy, Wólšina, Wódnik, Ladko, Nowiny, W chójčkach, Hatki, Kłobuk, Zastawy (łuka), Kruwjace łuki, Wulke a małe łuki, Za rěku.[3]
Stawizny
wobdźěłaćPrěnje historiske naspomnjenje jako knježe sydło Letonin je z lěta 1237[4].
W lěće 1884 měješe wjes po Mukowej statistice 92 wobydlerjow, mjez nimi 88 Serbow.[5] Křesćanscy Lětonjenjo přisłušeja ze starodawna Poršiskej wosadźe.
Wosobiny
wobdźěłać- Arnošt Bart-Brězynčanski (1870–1956) – serbski politikar a narodny aktiwist, rodźeny w Lětonju
Literatura
wobdźěłać- Marko Grojlich: Mjez horami a holu. Wjesne zapiski. LND, Budyšin 1998, str. 15–18
Žórła
wobdźěłać- ↑ staw: 31. decembra 2021; Podaća gmejnskeho zarjada Kubšicy
- ↑ staw: 31. decembra 2021; Podaća gmejnskeho zarjada Kubšicy
- ↑ Michał Rostok: Ležownostne mjena. W: ČMS 40 (1887), str. 3–50, tu str. 31 (digitalizat).
- ↑ Lětoń w Digitalnym stawizniskim zapisu městnow Sakskeje (němsce)
- ↑ Ernst Tschernik: Die Entwicklung der sorbischen Bevölkerung. Akademie-Verlag, Berlin 1954, str. 55. → wšě wjeski