Lětoń

wjes w Budyskim wokrjesu, gmejnski dźěl Kubšic

Lětoń (němsce Litten) je wjeska ze 46 wobydlerjemi[2] na wuchodźe hornjołužiskeho wokrjesa Budyšin. Słuša z lěta 1994 ke Kubšiskej gmejnje a leži 164 m nad mórskej hładźinu w Hornjołužiskich honach. Běše hač do lěta 1934 samostatna gmejna, po tym najprjedy wjesny dźěl Poršic a wot lěta 1994 dźěl gmejny Kubšic.

Lětoń
Litten
Połoženje Lětonja na karće Hornjeje Łužicy
Połoženje Lětonja na karće Hornjeje Łužicy
DEC
gmejna: Kubšicy
zagmejnowanje: 1934 (do Poršic)
wobydlerstwo: 46 (31. decembra 2021)[1]
přestrjeń: 1,38 km²
wysokosć: 164 metrow n.m.hł.
51.19861111111114.508333333333164
póstowe čisło: 02627
předwólba: 03591
wotwodźene
słowa:
wobydler/ka:
Lětonjan/-ka
adjektiw:
Lětoński
skłonowanje:
Lětonja, Lětonjej, Lětoń, Lětonjom, w Lětonju
Wjesna tafla w Lětonju
Wjesna tafla w Lětonju

Wjesna tafla w Lětonju

Susodne wjeski su Poršicy na sewjerowuchodźe, Delnja Kina (město Budyšin) na zapadźe a Krakecy na sewjerozapadźe. Njedaloko wsy so Budyske lětanišćo namaka.

Prěnje historiske naspomnjenje jako knježe sydło Letonin je z lěta 1237[3].

W lěće 1884 měješe wjes po Mukowej statistice 92 wobydlerjow, mjez nimi 88 Serbow.[4] Křesćanscy Lětonjenjo přisłušeja ze starodawna Poršiskej wosadźe.

Literatura

wobdźěłać
  • Marko Grojlich: Mjez horami a holu. Wjesne zapiski. LND, Budyšin 1998, str. 15–18
  1. staw: 31. decembra 2021; Podaća gmejnskeho zarjada Kubšicy
  2. staw: 31. decembra 2021; Podaća gmejnskeho zarjada Kubšicy
  3. Lětoń w Digitalnym stawizniskim zapisu městnow Sakskeje (němsce)
  4. Ernst Tschernik: Die Entwicklung der sorbischen Bevölkerung. Akademie-Verlag, Berlin 1954, str. 55. → wšě wjeski
Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije