Bórk (Budyšin)
Bórk (němsce Burk) je sydlišćo w Hornjej Łužicy w Sakskej a wot lěta 1973[2] měšćanski dźěl Budyšina z 517 wobydlerjemi.
| |||||
město: | Budyšin | ||||
zagmejnowanje: | 1973 | ||||
wobydlerstwo: | 517 (31. decembra 2023)[1] | ||||
wysokosć: | 182 metrow n.m.hł. | ||||
51.20083333333314.461388888889182
| |||||
póstowe čisło: | 02625 | ||||
předwólba: | 03591 | ||||
wotwodźene słowa: |
| ||||
Połoženje Bórka w Budyšinje | |||||
wikidata: Bórk (Q160834)
|
Geografija
wobdźěłaćBórk leži na sewjerowuchodnej kromje wulkeho wokrjesneho města, mjez zwjazkowej dróhu 156 na wuchodźe a Budyskej rěčnej zawěru na zapadźe. Zwjazkowa awtodróha 4 běži južnje wot Bórka. Do měšćanskeho dźěla słuša tež cyły spjaty jězor z ležownosćemi něhdyšeju wjeskow Małsecy a Hněwsecy.
Ležownostne mjena
wobdźěłaćMichał Rostok naliči 1887 slědowace serbske ležownostne mjena w Bórku: Hrabowka, Dźěłošća, Bělawa, Ćělc (skała), Pannberg.[3]
Stawizny
wobdźěłaćPrěnje historiske naspomnjenje Bórka je z lěta 1225 (Ditmarus miles de Borc, dominicale suum Borc).[2] Mjeno pochadźa wot stareho słowjanskeho słowa bór za chójnu.
Wobydlerjo
wobdźěłaćPo Mukowej statistice z lětow 1884/85 rěčachu tehdy 119 wot cyłkownje 138 Bórkowčanow serbsce (86 %).[4] Arnošt Černik zwěsći w lěće 1956 serbskorěčny podźěl wobydlerstwa wot hišće 28,9 %.[5]
Kubłanje
wobdźěłaćHač do lěta 1975 mějachu w Bórku swójsku šulu. Wot toho časa chodźa Bórkowske dźěći do Budyšina.
Hlej tež: Kulturne pomniki w Bórku
Wosobiny
wobdźěłać- Michał Hilbjenc (1758–1816) – farar, składnostny basnik
Literatura
wobdźěłać- Burk/Bórk mit Oehna/Wownjow. W: Oberlausitzer Heide- und Teichlandschaft (= Werte der deutschen Heimat. Zwjazk 67). 1. nakład. Böhlau, Köln/Weimar/Wien 2005, ISBN 978-3-412-08903-0, str. 266–269.
Žórła
wobdźěłać- ↑ staw: 31. decembra 2023; Statistiska rozprawa města Budyšina za IV. kwartal 2023, awgust 2024
- ↑ 2,0 2,1 Bórk w Digitalnym stawizniskim zapisu městnow Sakskeje (němsce)
- ↑ Michał Rostok: Ležownostne mjena. W: ČMS 40 (1887), str. 3–50, tu str. 28 (digitalizat).
- ↑ Ernst Tschernik: Die Entwicklung der sorbischen Bevölkerung. Akademie-Verlag, Berlin 1954. → wšě wjeski
- ↑ Ludwig Elle: Sprachenpolitik in der Lausitz. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 1995, str. 244. [736 wobydlerjow, z nich 147 dorosćenych z aktiwnymi znajomosćemi serbšćiny, 15 z pasiwnymi, 51 serbskich dźěći a młodostnych, 523 bjez znajomosćow] → wšě wjeski
Wotkaz
wobdźěłaćBłohašecy | Bobolcy | Bolborcy | Bórk | Bozankecy | Ćichońca | Ćemjercy | Debrikecy | Delni Wunjow | Delnja Kina | Horni Wunjow | Hornja Kina | Južne předměsto | Lešawa | Lubochow | Mały Wjelkow | Nadźanecy | Nowe Małsecy | Nutřkowne město | Sćijecy | Sewjerowuchodny wobkruh | Słona Boršć | Smochćicy | Strowotna studnja | Wownjow | Wuchodne předměsto | Wulki Wjelkow | Wuricy | Zajdow | Zapadne předměsto (ze Židowom)