Sćijecy
Sćijecy (prjedy tež Sćiwjecy; němsce Stiebitz) su wjes w Hornjej Łužicy, kotraž je wot lěta 1994[2] z měšćanskim dźělom Budyšina. Maja 592 wobydlerjow a přestrjeń wot 4,73nbsp;km². K Sćijecam słušeja tež Ratarjecy.
| |||||
| město: | Budyšin | ||||
| zagmejnowanje: | 1994 | ||||
| wobydlerstwo: | 592 (31. decembra 2022)[1] | ||||
| wysokosć: | 208 metrow n.m.hł. | ||||
51.17583333333314.392777777778208
| |||||
| póstowe čisło: | 02625 | ||||
| předwólba: | 03591 | ||||
| wotwodźene słowa: |
| ||||
.png) Połoženje Sćijec w Budyšinje | |||||
wikidata: Sćijecy (Q160458)
| |||||
GeografijaWobdźěłać
Sćijecy leža na zapadnej kromje města Budyšina, při čimž nadeńdźe so stara wjes při Wjazońčanskej dróze južnje železniskeje čary Drježdźany–Zhorjelc, nowši dźěl pak sewjernje wot njeje při krajnej dróze na směr Biskopicy, něhdyšej B 6. Přez stare Sćijecy ćeče Sćiječanska rěčka, kiž wuliwa so blisko Sprjewinych kupjelow do Sprjewje.
Ležownostne mjenaWobdźěłać
Michał Rostok naliči 1887 slědowace serbske ležownostne mjena: Pola dračoweho hata, Pola rěki, Pola skały, Pola suchej łuki, W Helach, Liponca (tež: na horje), Pola cyhelčiny, Pola sucheho hata, Na Rynčec horje, Pola starej dróhi, Pola Rynčec hata, Pola Witichec skały, Janašec hora, Pola němskej dróhi, Rynčec lipy, W dole.[3]
StawiznyWobdźěłać
Prěnje historiske naspomnjenje Sćijec jako sydło ryćerja Martinus de Stewicz pochadźa z lěta 1242.[2] Ležownostne knjejstwo měješe přez lětstotki Budyska měšćanska rada.
Hač do lěta 1994 běchu Sćijecy samostatna gmejna, wot 1936 z wjesnym dźělom Ratarjecy.
Hlej tež: Kulturne pomniki w Sćijecach
WobydlerstwoWobdźěłać
Po Mukowej statistice z lětow 1884/85 rěčachu tehdy 70 wot cyłkownje 96 Sćiječanow serbsce (73 %).[4] Arnošt Černik zwěsći w lěće 1956 jenož hišće snadny serbskorěčny podźěl wobydlerstwa wot 6,7 %.[5]
WosobinyWobdźěłać
- Jan Pawoł Křižan (1854–1923), farar, spisaćel a dołholětny předsyda Maćicy Serbskeje; narodźeny w Sćijecach
ŽórłaWobdźěłać
- ↑ staw: 31. decembra 2022; Statistiska rozprawa města Budyšina za IV. kwartal 2022, měrc 2023
- ↑ 2,0 2,1 Sćijecy w Digitalnym stawizniskim zapisu městnow Sakskeje (němsce)
- ↑ Michał Rostok: Ležownostne mjena. W: ČMS 40 (1887), str. 3–50, tu str. 16 (digitalizat).
- ↑ Ernst Tschernik: Die Entwicklung der sorbischen Bevölkerung. Akademie-Verlag, Berlin 1954. → wšě wjeski
- ↑ Ludwig Elle: Sprachenpolitik in der Lausitz. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 1995, str. 246. [821 wobydlerjow, z nich 48 dorosćenych z aktiwnymi znajomosćemi serbšćiny, 3 z pasiwnymi, 4 serbske dźěći a młodostni, 766 bjez znajomosćow] → wšě wjeski
WotkazWobdźěłać
Błohašecy | Bobolcy | Bolborcy | Bórk | Bozankecy | Ćichońca | Ćemjercy | Debrikecy | Delni Wunjow | Delnja Kina | Horni Wunjow | Hornja Kina | Južne předměsto | Lešawa | Lubochow | Mały Wjelkow | Nadźanecy | Nowe Małsecy | Nutřkowne město | Sćijecy | Sewjerowuchodny wobkruh | Słona Boršć | Smochćicy | Strowotna studnja | Wownjow | Wuchodne předměsto | Wulki Wjelkow | Wuricy | Zajdow | Zapadne předměsto (ze Židowom)