Komorow (Wulka Dubrawa)
Komorow (prjedy tež Dobry Komorow; němsce Commerau) je wjes ze 167 wobydlerjemi[2] na wuchodźe hornjołužiskeho wokrjesa Budyšin. Słuša k Wulkodubrawskej gmejnje a běše hač do lěta 1994 samostatna gmejna, wot lěta 1936 z wjesnymaj dźělomaj Kobjelń a Kupoj.
| |||||
| gmejna: | Wulka Dubrawa | ||||
| zagmejnowanje: | 1994 | ||||
| wobydlerstwo: | 167 (31. decembra 2022)[1] | ||||
| přestrjeń: | 5,48 km² | ||||
| wysokosć: | 142 metrow n.m.hł. | ||||
51.29305555555614.509166666667142
| |||||
| póstowe čisło: | 02694 | ||||
| předwólba: | 035934 | ||||
| wotwodźene słowa: |
| ||||
 Stara Komorowska šula | |||||
wikidata: Komorow (Q160529)
| |||||
Geografija wobdźěłać
Wjes leži 142 m nad mórskej hładźinu při zwjazkowej dróze 156 z Budyšina do Běłeje Wody. Susodnej wjesce stej Kobjelń na juhowuchodźe a Kupoj na zapadźe. Na sewjeru Komorowa so wupřestrěja wulke lěsy, hdźež so namakaja znate Komorowske haty.
Ležownostne mjena wobdźěłać
Michał Rostok naliči 1887 slědowace serbske ležownostne mjena: Dźeržće, Dźerski hat, Wjelčica, Studźenki = w Studźenkach, Kózłowc [něhdyši hat], Wulki Woklowc [hat], Čěšina = pod Čěšinu, Rozdory, Manjowec łužki, Tři łužki [hat], Kamjeńtny łužk, Dołhe zahony, Mały Woklowc [hat], Rjana chójna [hat], Pod chójcu, Pod wowčimi jórdami, Wowče jórdy, Lěščane pjeńki, Płonychaŕ = na Ponygarju?, Smjerdźak [hat], Rudźany hat, Haki, Kupy = na kupach, Syćinki, Kuty (= prěni a druhi kut) [hataj], Hajk [hat], Spalena (chójny), Burowka = na Burowcy, Łuhi [hat], Hlinjany hat, Běłe brody, Satozy?, Pod křižemi, Bródki, Šina, Delišća, Chmjelnica, Dźěłošća, Wulki a mały Feterjec łužk [hataj], Stary hat, Mroki, Pjenježny puć, Husak, Pěskowač [hat], Hejkowač, Sćiny, Trašink = pod Třašinkom.[3]
Stawizny wobdźěłać
Prěnje historiske naspomnjenje kulowca jako Komeraw je z lěta 1399.[4]
Po Wienskim kongresu lěta 1815 přińdźe cyły sewjer Hornjeje Łužicy k Pruskej, Komorow wosta pak sakski. Hranica běžeše hač do lěta 1945 sewjernje wsy přez Komorowske haty.
W lěće 1884 měješe wjes po Mukowej statistice 200 wobydlerjow, mjez nimi 168 Serbow (84 %).[5] Tež Arnošt Černik zwěsći srjedź 1950tych lět hišće serbskorěčnu wjetšinu wot 56,9 % wobydlerstwa.[6] Rěčna změna k němčinje sta so potom w druhej połojcy 20. lětstotka. Ewangelscy Komorowčenjo přisłušeja ze 16. lětstotka Klukšanskej wosadźe.
Wosobiny wobdźěłać
- Jurij Wjela (1892–1969) – serbski wučer a spisowaćel; 1919–26 w Komorowje
- Jan Wjela (1920–1999) – serbski wučer, awtor a lektor; rodźeny w Komorowje
- Manfred Adam (1935–1977) – serbski žurnalist
Literatura wobdźěłać
- Commerau bei Klix/Komorow pola Klukša. W: Oberlausitzer Heide- und Teichlandschaft (= Werte der deutschen Heimat. Zwjazk 67). 1. nakład. Böhlau, Köln/Weimar/Wien 2005, ISBN 978-3-412-08903-0, str. 270–273.
- M. Kral: Stawizniske powěsće z našich serbskich wsow [=Serbska ludowa knihownja, čo. 44]. Budyšin, 1937, str. 214–218.
Žórła wobdźěłać
- ↑ staw: 31. decembra 2022; grossdubrau.de; wotwołane 30. měrca 2023
- ↑ staw: staw: 31. decembra 2022; grossdubrau.de; wotwołane 30. měrca 2023
- ↑ Michał Rostok: Ležownostne mjena. W: ČMS 40 (1887), str. 3–50, tu str. 11 (digitalizat).
- ↑ Komorow w Digitalnym stawizniskim zapisu městnow Sakskeje (němsce)
- ↑ Ernst Tschernik: Die Entwicklung der sorbischen Bevölkerung. Akademie-Verlag, Berlin 1954, str. 51. → wšě wjeski
- ↑ Ludwig Elle: Sprachenpolitik in der Lausitz. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 1995, str. 244. [622 wobydlerjow, z nich 219 dorosćenych z aktiwnymi znajomosćemi serbšćiny, 52 z pasiwnymi, 83 serbskich dźěći a młodostnych, 268 bjez znajomosćow] → wšě wjeski
Wotkaz wobdźěłać
Commons: Komorow – Zběrka wobrazow, widejow a awdiodatajow.svg){kind=small}
Brěmjo | Čelchow | Dalicy | Chróst | Chwaćicy | Jatřob | Ješicy | Klukš | Kobjelń | Komorow | Křiwa Boršć | Kupoj | Lichań | Mała Dubrawa | Margarěćina hěta | Nowe Zdźarki | Załhow | Zdźar | Zdźěr