Mała Dubrawa

wjeska w Hornjej Łužicy, gmejna Wulka Dubrawa

Mała Dubrawa (němsce Kleindubrau) je sydlišćo w gmejnje Wulka Dubrawa w Budyskim wokrjesu. Wobsteji ze stareje wjeski južnje Wulkeje Dubrawy a z nowšeho sydlišća při puću do Chwaćic. Hač do lěta 1936 bě samostatna krajna gmejna

Mała Dubrawa
Kleindubrau
Mała Dubrawa na karće Hornjeje Łužicy
Mała Dubrawa na karće Hornjeje Łužicy
DEC
gmejna: Wulka Dubrawa
zagmejnowanje: 1936
wobydlerstwo: 143 (31. decembra 2022)[1]
wysokosć: 185 metrow n.m.hł.
51.24332814.462747185
póstowe čisło:
předwólba:
Powětrowy wobraz (2019)
Powětrowy wobraz (2019)

Powětrowy wobraz (2019)

Susodnej wjesce stej Ješicy na juhu a Brězynka na juhowuchodźe.

Wjeska naspomni so prěni raz w lěće 1419 jako Dubra parva a słušeše w 16. lětstotku městu Budyšinej. W 17. a 18. lětstotku běše Mała Dubrawa wudwór Delnjohórčanskeho ryćerkubła. Cyrkwinsce słušeše wjes hač do lěta 1899 do Malešanskeje wosady a wot toho časa do tehdy nowozałoženeje Chwačanskeje.[2]

W lěće 1925 měješe gmejna Mała Dubrawa cyłkownje 54 wobydlerjow, z toho 52 ewangelskich. Po hamtskej statistice běchu w lěće 1900 82,6 % wobydlerstwa Serbja a 1925 hišće 77,8 %.[3]

Z Małeje Dubrawy pochadźeše serbski ludowy basnik Gusta Hatas (1842–1901).

Literatura

wobdźěłać
  • Großdubrau/Wulka Dubrawa mit Kleindubrau/Mała Dubrawa. W: Oberlausitzer Heide- und Teichlandschaft (= Werte der deutschen Heimat. Zwjazk 67). 1. nakład. Böhlau, Köln/Weimar/Wien 2005, ISBN 978-3-412-08903-0, str. 229–234.


  1. staw: 31. decembra 2022; grossdubrau.de; wotwołane 30. měrca 2023
  2. Mała Dubrawa w Digitalnym stawizniskim zapisu městnow Sakskeje (němsce)
  3. Felix Burkhardt: Die Entwicklung des Wendentums im Spiegel der Statistik. Langensalza 1932, str. 20
Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije