Załhow
wjes w Budyskim wokrjesu, gmejna Wulka Dubrawa
Załhow (němsce Salga) je wjeska ze 56 wobydlerjemi,[2] kotraž słuša wot lěta 1994 k Wulkodubrawskej gmejnje. Leži kilometraj sewjernje Malešec a kilometer južnje Klukša při něhdyšej železniskej čarje Lubij–Radwor.
| |||||
| gmejna: | Wulka Dubrawa | ||||
| zagmejnowanje: | 1936 (do Klukša) | ||||
| wobydlerstwo: | 56 (31. decembra 2022)[1] | ||||
| přestrjeń: | 2.08 km² | ||||
| wysokosć: | 143 metrow n.m.hł. | ||||
51.25527777777814.531111111111143
| |||||
| póstowe čisło: | 02694 | ||||
| předwólba: | 035932 | ||||
| wotwodźene słowa: |
| ||||
wikidata: Załhow (Q19359634)
| |||||
Stawizny
wobdźěłaćWjes naspomni so k prěnjemu razej w lěće 1419 jako Salegaw[3] a přisłuša znajmjeńša ze 17. lětstotka Klukšanskej ewangelskej wosadźe. 1936 bu tež do politiskeje gmejny Klukš zagmejnowana.
We 1880tych lětach měješe Załhow po statistice Arnošta Muki cyłkownje 87 wobydlerjow, z nich 86 Serbow (99 %) a jenički Němc.[4]
Žórła
wobdźěłać- ↑ staw: 31. decembra 2022; grossdubrau.de; wotwołane 30. měrca 2023
- ↑ staw: 31. decembra 2022; grossdubrau.de; wotwołane 30. měrca 2023
- ↑ Załhow w Digitalnym stawizniskim zapisu městnow Sakskeje (němsce)
- ↑ Ernst Tschernik: Die Entwicklung der sorbischen Bevölkerung. Akademie-Verlag, Berlin 1954, str. 59. → wšě wjeski
Literatura
wobdźěłać- Salga/Załhow. W: Oberlausitzer Heide- und Teichlandschaft (= Werte der deutschen Heimat. Zwjazk 67). 1. nakład. Böhlau, Köln/Weimar/Wien 2005, ISBN 978-3-412-08903-0, str. 289sl.
- Helmut Faßke, Siegfried Michalk: Sorbische Dialekttexte V. Klix, Kreis Bautzen mit Spreewiese, Salga und Göbeln. VEB Domowina-Verlag, Bautzen 1967 [65 str.]
.svg){kind=small}
Wjesne dźěle Wulkeje Dubrawy
Brěmjo | Čelchow | Dalicy | Chróst | Chwaćicy | Jatřob | Ješicy | Klukš | Kobjelń | Komorow | Křiwa Boršć | Kupoj | Lichań | Mała Dubrawa | Margarěćina hěta | Nowe Zdźarki | Załhow | Zdźar | Zdźěr