Łuwoćicy

wjes w Zhorjelskim wokrjesu, gmejnski dźěl Lubija

Łuwoćicy (němsce Lautitz)[2] su hornjołužiska wjeska, kotraž słuša wot lěta 2003 k Lubijej. Leža wósom kilometrow sewjernje stareho města a 186 m nad mórskej hładźinu na woběmaj bokomaj Lubaty.

Łuwoćicy
Lautitz
Łuwoćicy na karće Hornjeje Łužicy
Łuwoćicy na karće Hornjeje Łužicy
DEC
Łuwoćicy
Łuwoćicy
město: Lubij
zagmejnowanje: 1994 (do Ketlic)
wobydlerstwo: 132 (31. decembra 2023)[1]
wysokosć: 186 metrow n.m.hł.
51.16666666666714.691666666667186
póstowe čisło: 02708
předwólba: 03585
Łuwoćanski hród w lěće 1850
Łuwoćanski hród w lěće 1850

Łuwoćanski hród w lěće 1850

Stawizny wobdźěłać

Wjes namaka so mjez třomi staroserbskimi hrodźišćemi – Wósmužowej horu, Korecami a Měrjowom. Prěnje naspomnjenje jako Lutitz pochadźa z lěta 1317.[3] Wjes bě wot 16. hač do 19. lětstotka sydło ryćerkubła.

Wot lěta 1895 mějachu Łuwoćicy zastanišćo při železniskej čarje Lubij–Wóspork, kotraž so 1903 hač do Barta a 1906 hač do Radworja podlěši, hdźež bě z čaru Budyšin–Wojerecy zwjazana. W lěće 1972 bu wosobowy wobchad zastajeny a 1973 so čara mjez Lubijom a Bartom zawrě.

Wobydlerstwo wobdźěłać

Po statistice Arnošta Muki mějachu Łuwoćicy w lěće 1884 250 wobydlerjow, mjez nimi 181 Němcow a 69 Serbow (28 %).[4] Dźensa so we wjesce hižo njeserbuje. Ewangelscy Łuwoćenjo přisłušeja wot 16. lětstotka Ketličanskej wosadźe.

Žórła wobdźěłać

  1. staw: 31. decembra 2023; Podaća Lubijskeho stawnistwa
  2. Jurij Kral: Serbsko-němski słownik hornjołužiskeje rěče. Maćica Serbska, Budyšin 1927.
  3. Łuwoćicy w Digitalnym stawizniskim zapisu městnow Sakskeje (němsce)
  4. Ernst Tschernik: Die Entwicklung der sorbischen Bevölkerung. Akademie-Verlag, Berlin 1954, str. 105. → wšě wjeski

Wotkaz wobdźěłać

  Commons: Łuwoćicy – Zběrka wobrazow, widejow a awdiodatajow
Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije