Luchow
Luchow[2] (němsce Laucha) je hornjołužiska wjeska, kotraž słuša wot lěta 2003 k Lubijej. Leži tři kilometry sewjernje stareho města a 293 m nad mórskej hładźinu při železniskej čarje Drježdźany–Zhorjelc.
| ||
| město: | Lubij | |
| zagmejnowanje: | 1938 (do Ketlic) | |
| wobydlerstwo: | 47 (31. decembra 2023)[1] | |
| wysokosć: | 293 metrow n.m.hł. | |
51.12194444444414.653888888889293
| ||
| póstowe čisło: | 02708 | |
| předwólba: | 03585 | |
wikidata: Luchow (Q160449)
| ||
Stawizny
wobdźěłaćPrěnje naspomnjenje jako Luchowe pochadźa z lěta 1306.[3] Wjeska bě we 18. a 19. lětstotku wudwór Wujerskeho ryćerkubła.
Po statistice Arnošta Muki měješe Luchow w lěće 1884 105 wobydlerjow, mjez nimi 75 Serbow (71 %) a 30 Němcow.[4] Dźensa so we wjesce hižo njeserbuje. Ewangelscy Luchowčenjo přisłušeja wot 16. lětstotka Ketličanskej wosadźe.
Wosobiny
wobdźěłać- Jan Krawc (1896–1969) – serbski wučer a domiznowědnik; rodźeny w Luchowje
- Richard Zahrodnik (1884–1962) – serbski wučer a ludowy spisowaćel; rodźeny w Luchowje
Žórła
wobdźěłać- ↑ staw: 31. decembra 2023; Podaća Lubijskeho stawnistwa
- ↑ Jurij Kral: Serbsko-němski słownik hornjołužiskeje rěče. Maćica Serbska, Budyšin 1927.
- ↑ Luchow w Digitalnym stawizniskim zapisu městnow Sakskeje (němsce)
- ↑ Ernst Tschernik: Die Entwicklung der sorbischen Bevölkerung. Akademie-Verlag, Berlin 1954, str. 105. → wšě wjeski
Bělecy (Bellwitz) | Dažin (Großdehsa) | Dołhaćicy (Dolgowitz) | Habrachćicy (Ebersdorf) | Hłušina (Glossen) | Chrapow (Krappe) | Karlowa Studnja (Karlsbrunn) | Ketlicy (Kittlitz) | Korecy (Georgewitz) | Łuwoćicy (Lautitz) | Luchow (Laucha) | Małe Radměrcy (Kleinradmeritz) | Mučnica (Mauschwitz) | Njechań (Nechen) | Njeznarowy (Eiserode) | Róžany (Rosenhain) | Serbske Kundraćicy (Wendisch-Cunnersdorf) | Serbske Pawlecy (Wendisch-Paulsdorf | Stara Chójnica (Altcunnewitz) | Stwěšin (Peschen) | Walowy (Wohla) | Wolešnica (Oelsa) | Wopaleń (Oppeln) | Wujer (Unwürde)