Luchow

wjes w Zhorjelskim wokrjesu, gmejnski dźěl Lubija

Luchow[2] (němsce Laucha) je hornjołužiska wjeska, kotraž słuša wot lěta 2003 k Lubijej. Leži tři kilometry sewjernje stareho města a 293 m nad mórskej hładźinu při železniskej čarje Drježdźany–Zhorjelc.

Luchow
Laucha
Luchow na karće Hornjeje Łužicy
Luchow na karće Hornjeje Łužicy
DEC
Luchow
Luchow
město: Lubij
zagmejnowanje: 1938 (do Ketlic)
wobydlerstwo: 47 (31. decembra 2023)[1]
wysokosć: 293 metrow n.m.hł.
51.12194444444414.653888888889293
póstowe čisło: 02708
předwólba: 03585

Stawizny wobdźěłać

Prěnje naspomnjenje jako Luchowe pochadźa z lěta 1306.[3] Wjeska bě we 18. a 19. lětstotku wudwór Wujerskeho ryćerkubła.

Po statistice Arnošta Muki měješe Luchow w lěće 1884 105 wobydlerjow, mjez nimi 75 Serbow (71 %) a 30 Němcow.[4] Dźensa so we wjesce hižo njeserbuje. Ewangelscy Luchowčenjo přisłušeja wot 16. lětstotka Ketličanskej wosadźe.

Wosobiny wobdźěłać

  • Jan Krawc (1896–1969) – serbski wučer a domiznowědnik; rodźeny w Luchowje
  • Richard Zahrodnik (1884–1962) – serbski wučer a ludowy spisowaćel; rodźeny w Luchowje

Žórła wobdźěłać

  1. staw: 31. decembra 2023; Podaća Lubijskeho stawnistwa
  2. Jurij Kral: Serbsko-němski słownik hornjołužiskeje rěče. Maćica Serbska, Budyšin 1927.
  3. Luchow w Digitalnym stawizniskim zapisu městnow Sakskeje (němsce)
  4. Ernst Tschernik: Die Entwicklung der sorbischen Bevölkerung. Akademie-Verlag, Berlin 1954, str. 105. → wšě wjeski
Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije