Złyčin
Złyčin (němsce Litschen) je hornjołužiska wjes w sewjeru Budyskeho wokrjesa, kotraž słuša wot lěta 1994 k Łazowskej gmejnje. Leži při prawym brjoze Małeje Sprjewje njedaloko Slěborneho jězora při kromje něhdyšeho Łužiskeho brunicoweho rewěra.
| |||||
gmejna: | Łaz | ||||
zagmejnowanje: | 1994 | ||||
wobydlerstwo: | 275 (31. decembra 2016)[1] | ||||
wysokosć: | 147 metrow n.m.hł. | ||||
51.36833333333314.409722222222147
| |||||
póstowe čisło: | 02999 | ||||
předwólba: | 035724 | ||||
wotwodźene słowa: |
| ||||
Kamjentny křiž w Złyčinje | |||||
wikidata: Złyčin (Q1865520)
|
Geografija
wobdźěłaćZłyčin je něhdźe kilometer zdaleny wot susodnych Bjedrichec. Na wuchodźe su Drěwcy susodne sydlišćo. Mjez Złyčinom a k Radworej słušacym Lipičom namaka so wjace hač 20 km² wulka Minakałska hola, kotraž je jedne wot najwjetšich njewobsydlenych lěsnišćow we Łužicy. We wokolinje wsy namaka so wjele rybjacych hatow.
Stawizny
wobdźěłaćPrěnje historiske naspomnjenje jako Lytczschin pochadźa z lěta 1516[2]. Złyčinske knježe sydło wobsteji znajmjeńša wot lěta 1549. Po Wienskim kongresu słušeše wjeska k Pruskej. Po statistice Arnošta Muki měješe wjes we 1880tych lětach 276 wobydlerjow, wot toho 268 serbskich (97 %) a jenož wósom němskich.[3] Tež srjedź 1950tych lět zwěsći Arnošt Černik hišće serbskorěčnu wjetšinu wot 65,5 % wobydlerstwa.[4] Ewangelscy Złyčinjenjo słušeja do Łazowskeje wosady.
Wosobiny
wobdźěłać- Korla Jan Smoler (1791–1848), serbski wučer a kulturny prócowar, nan Jana Arnošta Smolerja, bu rodźeny w Złyčinje.
- Jan Pawoł Nagel (1934–97), serbski komponist a předsyda Domowiny, bydleše w Złyčinje.
Literatura
wobdźěłać- Litschen/Złyčin. W: Oberlausitzer Heide- und Teichlandschaft (= Werte der deutschen Heimat. Zwjazk 67). 1. nakład. Böhlau, Köln/Weimar/Wien 2005, ISBN 978-3-412-08903-0, str. 109sl..
Žórła
wobdźěłać- Hinc Nagel: Złyčin – Na kromje pasma hatow. W Rozhledźe 11/1994, str. 401–406
- ↑ staw: 31. decembra 2016; Podaća gmejnskeho zarjada Łaz
- ↑ Złyčin w Digitalnym stawizniskim zapisu městnow Sakskeje (němsce)
- ↑ Ernst Tschernik: Die Entwicklung der sorbischen Bevölkerung. Akademie-Verlag, Berlin 1954, str. 92. → wšě wjeski
- ↑ Ludwig Elle: Sprachenpolitik in der Lausitz. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 1995, str. 249. [351 wobydlerjow, z nich 161 dorosćenych z aktiwnymi znajomosćemi serbšćiny, 12 z pasiwnymi, 57 serbskich dźěći a młodostnych, 121 bjez znajomosćow] → wšě wjeski
Wotkaz
wobdźěłaćBěły Chołmc | Bjedrichecy | Drěwcy | Hermanecy | Koblicy | Lipiny | Mortkow | Roholń | Šćeńca | Tři Žony | Tyhelk | Wulke Zdźary | Wysoka | Złyčin