Wujer
Wujer (němsce Unwürde, starši serbski prawopis: Wujeŕ[2][3]) je sydlišćo na juhu Hornjeje Łužicy. Wot lěta 1938 je słušało ke gmejnje Ketlicy a wot lěta 2003 je hromadźe z Ketlicami měšćanski dźěl Lubija.[4]
| ||
| město: | Lubij | |
| zagmejnowanje: | 1938 (do Ketlic) | |
| wobydlerstwo: | (31. decembra 2023)[1] | |
| wysokosć: | 280 metrow n.m.hł. | |
51.11666666666714.666666666667280
| ||
| póstowe čisło: | 02708 | |
| předwólba: | 03585 | |
 Wujerski hród | ||
wikidata: Wujer (Q160599)
| ||
Stawizny
wobdźěłaćSydlišćo naspomni so prěni raz w lěće 1306 jako Uwer a běše znajmjeńša wot spočatka 15. lětstotka z ryćerskim sydłom. Jadro wjeski je typiski słowjanski kulowc. Hač do lěta 1938 bě Wujer samostatna gmejna.
Po Mukowej statistice z lětow 1884/85 rěčachu tehdy 71 wot cyłkownje 237 Wujerčanow serbsce (30 %).[5] Ewangelscy wobydlerjo přisłušachu hižo w 16. lětstotku Ketličanskej wosadźe.
Žórła
wobdźěłać- ↑ staw: 31. decembra 2023; Podaća Lubijskeho stawnistwa
- ↑ Filip Rězak: Němsko-serbski wšowědny słownik hornjołužiskeje rěče. L. A. Donnerhak, Budyšin 1920 (digitalizat).
- ↑ Jurij Kral: Serbsko-němski słownik hornjołužiskeje rěče. Maćica Serbska, Budyšin 1927 (online).
- ↑ Wujer w Digitalnym stawizniskim zapisu městnow Sakskeje (němsce)
- ↑ Ernst Tschernik: Die Entwicklung der sorbischen Bevölkerung. Akademie-Verlag, Berlin 1954. → wšě wjeski
Wotkaz
wobdźěłać
Commons: Wujer – Zběrka wobrazow, widejow a awdiodatajow
Bělecy (Bellwitz) | Dažin (Großdehsa) | Dołhaćicy (Dolgowitz) | Habrachćicy (Ebersdorf) | Hłušina (Glossen) | Chrapow (Krappe) | Karlowa Studnja (Karlsbrunn) | Ketlicy (Kittlitz) | Korecy (Georgewitz) | Łuwoćicy (Lautitz) | Luchow (Laucha) | Małe Radměrcy (Kleinradmeritz) | Mučnica (Mauschwitz) | Njechań (Nechen) | Njeznarowy (Eiserode) | Róžany (Rosenhain) | Serbske Kundraćicy (Wendisch-Cunnersdorf) | Serbske Pawlecy (Wendisch-Paulsdorf | Stara Chójnica (Altcunnewitz) | Stwěšin (Peschen) | Walowy (Wohla) | Wolešnica (Oelsa) | Wopaleń (Oppeln) | Wujer (Unwürde)