Hunćericy

wjes w Hornjej Łužicy; gmejnski dźěl Dobruše-Huski

Hunćericy (němsce Günthersdorf) su wjes ze 192 wobydlerjemi[2] na juhu hornjołužiskeho wokrjesa Budyšin. Słušeja wot lěta 1999 ke gmejnje Dobruša-Huska a leža 253 m nad mórskej hładźinu w hornjołužiskej pahórčinje juhowuchodnje Budyšina. Hač do lěta 1935 běchu samostatna gmejna, po tym Husčanski wjesny dźěl.

Hunćericy
Günthersdorf
Połoženje Hunćeric na karće Hornjeje Łužicy
Połoženje Hunćeric na karće Hornjeje Łužicy
DEC
gmejna: Dobruša-Huska
zagmejnowanje: 1935 (do Huski)
wobydlerstwo: 192 (31. decembra 2022)[1]
přestrjeń: 1,15 km²
wysokosć: 253 metrow n.m.hł.
51.13805555555614.311944444444253
póstowe čisło: 02633
předwólba: 035930
wotwodźene
słowa:
wobydler/ka:
Hunćeričan/-ka
adjektiw:
Hunćeričanski
skłonowanje:
Hunćeric, Hunćericam, Hunćericy, Hunćericami, w Hunćericach

Susodne wjeski su Huska na juhu a Cokow na sewjeru.

Ležownostne mjena

wobdźěłać

Michał Rostok naliči 1887 slědowace serbske ležownostne mjena: Zady hun, Pola ladkow, Pola mjedźanskej (?) dróhi, Pola Kosyrnja, Pola Nowej Wsy, Pola Cokowa, Na kšibjeńcy, Pola wuhona, Pola dubčka.[3]

Sydlerskostawiznisce su Hunćericy nawsowc. Prěnje historiske naspomnjenje jako Guntersdorf pochadźa z lěta 1230. Ležownostne knjejstwo nad wsu wukonješe přez lětstotki Husčanske ryćerkubło.[4] Porno Husce pak Hunćericy do Hornjołužiskeho markhrabinstwa njesłušachu, ale běchu jako prjedawše wobsydstwo Mišnjanskich biskopow hižo wot 1559 dźěl sakskeho kurwjerchowstwa.

W lěće 1884 měješe wjes po Mukowej statistice 128 wobydlerjow, z nich 102 Serbaj (80 %).[5]

Ewangelscy Hunćeričenjo přisłušeja ze starodawna Husčanskej wosadźe.

  1. staw: 31. decembra 2022; Podaća gmejnskeho zarjadnistwa Dobruše-Huski
  2. staw: 31. decembra 2022; Podaća gmejnskeho zarjadnistwa Dobruše-Huski
  3. Michał Rostok: Ležownostne mjena. W: ČMS 40 (1887), str. 3–50, tu str. 18 (digitalizat).
  4. Hunćericy w Digitalnym stawizniskim zapisu městnow Sakskeje (němsce)
  5. Ernst Tschernik: Die Entwicklung der sorbischen Bevölkerung. Akademie-Verlag, Berlin 1954, str. 53. → wšě wjeski
Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije