Swinjarnja

wjes w Budyskim wokrjesu, gmejnski dźěl Pančic-Kukowa

Swinjarnja (němsce Schweinerden) je wjeska z 83 wobydlerjemi[2] w srjedźišću wokrjesa Budyšin w Hornjej Łužicy. Słuša wot lěta 1957 ke gmejnje Pančicy-Kukow. Do toho běše samostatna gmejna.

Swinjarnja
Schweinerden
Swinjarnja na karće Hornjeje Łužicy
Swinjarnja na karće Hornjeje Łužicy
DEC
gmejna: Pančicy-Kukow
zagmejnowanje: 1957
wobydlerstwo: 83 (31. decembra 2022)[1]
přestrjeń: 1,36 km²
wysokosć: 180–190 metrow n.m.hł.
51.22611111111114.213055555556180–190
póstowe čisło: 01920
předwólba: 035796
Pohlad z juha.
Pohlad z juha.

Pohlad z juha.

Wjes leži pola Pančic, něhdźe 17 km sewjerozapadnje wot Budyšina.

Wjes naspomni so prěni raz pisomnje w lěće 1296 pod mjenom Zwinern.[3] W srjedźowěku bě Swinjarnja z wažnym wotpočnišćom za na Via regiji pućowacych wikowarjow a słušeše ke klóštrej Marijina hwězda.

Po Mukowej statistice z lětow 1884/85 rěčachu tehdy 128 wot cyłkownje 130 Swinjarčanow serbsce.[4] Arnošt Černik zwěsći w lěće 1956 serbskorěčny podźěl wobydlerstwa wot přeco hišće 82,5 %.[5]

  • Jakub Herman (1836–1916) – farar, mecen a spěchowar serbskeje literatury; rodźeny w Swinjarni
  • Bjarnat Wawrik (1889–1979) – diplomat, jurist, hospodarski poradźowar a awtor; rodźeny w Swinjarni
  • Beno Symank (1890–1980) – sudnik, narodny prócowar, předsyda MS; bydleše naposledk w Swinjarni
 
Powětrowy wobraz Swinjarnje z juha
  1. staw: 31. decembra 2022; am-klosterwasser.de
  2. 2022; am-klosterwasser.de
  3. Swinjarnja w Digitalnym stawizniskim zapisu městnow Sakskeje (němsce)
  4. Ernst Tschernik: Die Entwicklung der sorbischen Bevölkerung. Akademie-Verlag, Berlin 1954. → wšě wjeski
  5. Ludwig Elle: Sprachenpolitik in der Lausitz. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 1995, str. 252. [97 wobydlerjow, z nich 60 dorosćenych z aktiwnymi znajomosćemi serbšćiny, 0 z pasiwnymi, 20 serbskich dźěći a młodostnych, 17 bjez znajomosćow] → wšě wjeski
  Commons: Swinjarnja – Zběrka wobrazow, widejow a awdiodatajow
Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije