Lejno (Pančicy-Kukow)
Lejno (němsce Lehndorf) je hornjołužiska serbska wjes ze 114 wobydlerjemi[2] w srjedźišću Budyskeho wokrjesa. Słuša wot lěta 1974 ke gmejnje Pančicy-Kukow. Do toho běše samostatna gmejna z wjesnymi dźělemi Zejicy a Časecy.
| ||
gmejna: | Pančicy-Kukow | |
zagmejnowanje: | 1974 | |
wobydlerstwo: | 114 (31. decembra 2022)[1] | |
přestrjeń: | 1,61 km² | |
wysokosć: | 190–205 metrow n.m.hł. | |
51.21916666666714.249166666667190–205
| ||
póstowe čisło: | 01920 | |
předwólba: | 035796 | |
Lejnjanski hród w lěće 1859 | ||
wikidata: Lejno (Q165117)
|
Wjes leži něhdźe 15 km sewjerozapadnje Budyšina. W Lejnje wužórli so rěčka Satkula.
Stawizny
wobdźěłaćSydlišćo naspomni so prěni raz pisomnje w lěće 1423 pod mjenom Leyn a běše wot 17. lětstotka sydło ryćerkubła.[3] Do toho wukonješe ležownostne knjejstwo ryćerkubło w Čerwjenych Noslicach, při čimž měješe tež Budyski krajny bohot podźěl wjeski.
Dnja 2. septembra 1877 zahra so w dźensnišim Kubicec hosćencu prěni raz na wsy serbske dźiwadło.[4]
Wobydlerstwo
wobdźěłaćPo Mukowej statistice z lětow 1884/85 rěčachu tehdy 95 wot cyłkownje 106 Lejnjanow serbsce (90 %).[5] Arnošt Černik zwěsći w lěće 1956 gmejnje serbskorěčny podźěl wobydlerstwa wot hišće 50,2 %.[6]
Dla swojeho wulkeho ryćerkubła a přisłušnosće k ewangelskim knjezam měješe Lejno tradicionelnje chětro wysoki podźěl protestantow. W lěće 1925 běchu wot cyłkownje 169 wobydlerjow 90 katolskich (53 %) a 78 ewangelskich. Katolscy wěriwi přisłušeja Chróšćanskej wosadźe, ewangelscy chodźa do Hornjeho Wujězda.[3]
Wobchad
wobdźěłaćLejno leži při statnej dróze S100 (Budyšin–Kamjenc). Přez wjes wjedźe busowa linija 530, kotraž zwjazuje Lejno hodźinsce z Budyšinom a Kamjencom.
Žórła
wobdźěłać- ↑ staw: 31. decembra 2022; am-klosterwasser.de
- ↑ 2022; am-klosterwasser.de
- ↑ 3,0 3,1 Lejno w Digitalnym stawizniskim zapisu městnow Sakskeje (němsce)
- ↑ Plakat za dźiwadłowe předstajenje w Lejnje na sachsen.digital
- ↑ Ernst Tschernik: Die Entwicklung der sorbischen Bevölkerung. Akademie-Verlag, Berlin 1954. → wšě wjeski
- ↑ Ludwig Elle: Sprachenpolitik in der Lausitz. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 1995, str. 251. [221 wobydlerjow, z nich 76 dorosćenych z aktiwnymi znajomosćemi serbšćiny, 5 z pasiwnymi, 30 serbskich dźěći a młodostnych, 110 bjez znajomosćow] → wšě wjeski
Wotkaz
wobdźěłaćČasecy | Hłupońca | Jawora | Kanecy | Kašecy | Lejno | Nowe Městačko | Stara Cyhelnica | Swinjarnja | Wotrow | Zejicy | Žuricy