Jiłocy

wjes w Budyskim wokrjesu, gmejnski dźěl Budestec

Jiłocy (prjedy tež Jiłojcy; němsce Eulowitz) su hornjołužiska wjes z 308 wobydlerjemi[2] w juhu Budyskeho wokrjesa, kotraž słuša z lěta 2002 ke gmejnje Budestecy. Jiłocy su jenički gmejnski dźěl, kotryž w oficielnym serbskim sydlenskim rumje njeleži. Namakaja so při Sprjewi mjez Budestecami a Kumwałdom a wobsteja z Delnich, Hornich a Nowych Jiłoc.

Jiłocy
Eulowitz
Połoženje Jiłoc na karće Hornjeje Łužicy
Połoženje Jiłoc na karće Hornjeje Łužicy
DEC
Połoženje Jiłoc
Połoženje Jiłoc
gmejna: Budestecy
zagmejnowanje: 2002
wobydlerstwo: 308 (31. decembra 2022)[1]
wysokosć: 240–320 metrow n.m.hł.
51.11194444444414.456944444444240–320
póstowe čisło: 02692
předwólba: 035938
wotwodźene
słowa:
wobydler/ka:
Jiłočan/-ka
adjektiw:
Jiłočanski
skłonowanje:
Jiłoc, Jiłocam, Jiłocy, Jiłocami, w Jiłocach

Stawizny wobdźěłać

Wjeska naspomni so prěni raz w lěće 1419 jako Ilewitz.[3] Ležownostne knjejstwo měješe we 18. lětstotku Chróstawske ryćerkubło. We 1880tych mějachu Jiłocy po statistice Arnošta Muki cyłkownje 245 wobydlerjow, z nich 175 Serbow (71 %) a 70 Němcow.[4] Arnošt Černik zwěsći w lěće 1956 serbskorěčny podźěl wobydlerstwa wot jenož hišće 10,4 %.[5] Ewangelscy wobydlerjo přisłušeja Budestečanskej wosadźe.

Ležownostne mjena wobdźěłać

Michał Rostok naliči 1887 slědowace serbske ležownostne mjena: Hromadnik, Bahna, Truby (= Tryby), Sosanka, Wachhórka (Wachhübel), Wowča hora, Na Brězoncy, Pjeńčina, Šěroka, Dubinki, Dołki, Jězor, Valtynec doły, Ptače bahna.[6]

 
Powětrowy wobraz Jiłoc (2019)

Žórła wobdźěłać

  1. staw: 31. decembra 2022; Podaća gmejnskeho zarjadnistwa Budestecy
  2. staw: 31. decembra 2022; Podaća gmejnskeho zarjadnistwa Budestecy
  3. Jiłocy (Delnje a Hornje) w Digitalnym stawizniskim zapisu městnow Sakskeje (němsce)
  4. Ernst Tschernik: Die Entwicklung der sorbischen Bevölkerung. Akademie-Verlag, Berlin 1954, str. 52. → wšě wjeski
  5. Ludwig Elle: Sprachenpolitik in der Lausitz. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 1995, str. 244. [461 wobydlerjow, z nich 28 dorosćenych z aktiwnymi znajomosćemi serbšćiny, 10 z pasiwnymi, 10 serbskich dźěći a młodostnych, 413 bjez znajomosćow] → wšě wjeski
  6. Michał Rostok: Ležownostne mjena. W: ČMS 40 (1887), str. 3–50, tu str. 3 (digitalizat).
Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije