Lubjenc
Lubjenc (němsce Mehltheuer) je hornjołužiska hórska wjeska z třiceći wobydlerjemi,[2] kotraž słuša wot lěta 1994 k Budestecam.
| |||||
gmejna: | Budestecy | ||||
zagmejnowanje: | 1936 (do Hruboćic) | ||||
wobydlerstwo: | 30 (31. decembra 2022)[1] | ||||
přestrjeń: | 0,57 km² | ||||
wysokosć: | 335 metrow n.m.hł. | ||||
51.14055555555614.476388888889335
| |||||
póstowe čisło: | 02692 | ||||
předwólba: | 03591 | ||||
wotwodźene słowa: |
| ||||
Napohlad wjeski a hory ze samsnym mjenom | |||||
wikidata: Lubjenc (Q1917281)
|
Geografija
wobdźěłaćLubjenc leži juhowuchodnje Budyšina na wysokosći wot 335 metrow na přesmyku mjez horomaj Lubjenc (němsce Mehltheuerberg, 384 m) a Žmórc (412 m). na juhozapadźe namaka so sławny Lubin (432 m).
Susodnej wjesce stej Splósk na juhowuchodźe a Bónjecy na zapadźe.
Ležownostne mjena
wobdźěłaćMichał Rostok naliči 1887 slědowace serbske ležownostne mjena w Lubjencu: Hórka, Smaha, Friderika.[3]
Stawizny
wobdźěłaćMěstno naspomni so prěni raz wěsće hakle 1529 jako Melthewer. Připisa so jemu pak tež naspomnjenje wěsteho Wilricus/Wilrich de Lubnz z lěta 1370, štož by serbskemu mjenu wotpowědowało.[4] W lěće 1534 kupi Budyska rada wjesku pod mjenom Maldeuer.
W běhu Bitwy pola Budyšina wojowachu ruske a francoske jednotki zasakle wo Lubjenski přesmyk.
Arnošt Muka ličeše w 1880tych lětach 49 wobydlerjow, mjez nimi 43 Serbow a šěsć Němcow.[5] Dźensa so w Lubjencu hižo serbsce njerěči. Ewangelscy wobydlerjo přisłušeja Budestečanskej wosadźe.
Hač do lěta 1936 bě Lubjenc samostatna gmejna; potom zagmejnowaše so do Hruboćic. 1973 dóńdźe hromadźe z Hruboćicami ke gmejnje Jenkecy a w lěće 1994 sta so w běhu zagmejnowanja Jenkec do Kubšic z wjesnym dźělom Budestec.
Žórła
wobdźěłać- ↑ staw: 31. decembra 2022; Podaća gmejnskeho zarjadnistwa Budestecy
- ↑ staw: 31. decembra 2022; Podaća gmejnskeho zarjadnistwa Budestecy
- ↑ Michał Rostok: Ležownostne mjena. W: ČMS 40 (1887), str. 3–50, tu str. 27 (digitalizat).
- ↑ Lubjenc w Digitalnym stawizniskim zapisu městnow Sakskeje (němsce)
- ↑ Ernst Tschernik: Die Entwicklung der sorbischen Bevölkerung. Akademie-Verlag, Berlin 1954, str. 56. → wšě wjeski