Łužičenjo
Łužičenjo (delnjoserbsce: Łužycanarje (stare Łužycany), łaćonsce Lusitzi abo Lusici, němsce: Lusizer, pólsce: Łużyczanie) běchu zapadosłowjanski kmjen w Delnjej Łužicy.
Po sydlenskim hiatusu wot něhdźe 200 hač do 300 lět po daloko sahacym wotpućowanju Germanow z tutoho regiona w 4./5. lětstotku dóńdźe drje wokoło 700 (dotal najstarši dendrodatum ze sćěny pod słowjanskim hrodźišćom z Lubnjowa) a w sylnišej měrje we 8. lětstotku k wobsydlenju Delnjeje Łužicy přez słowjanske skupiny.
Prěni raz buchu wone pod mjenom Lusitzi w Bayerskim geografje zesrjedź 9. lětstotka naspomnjene. Wokoło lěta 870/880, najpozdźišo 890, započa so po nowych dendrochronologiskich přepytowanjach w Delnjej Łužicy twarjenje hrodźišćow. Swój wjeršk docpě tute wuwiće wokoło lěta 920, jako mějachu Łužičenjo něhdźe 30 hrodźišćow w kraju mjez Brěšću a Dubju w zapadźe a Nysu a Bobrom we wuchodźe. Tute wuwiće bě bjezdwěla reakcija na přiběrace wohroženje přez wuchodofrankowske mócnarstwo, kotrež wuwjercholi potom w znatej wójnskej wuprawje krala Hendricha I. z lětow 928/29 přećiwo Habolanam, Dalemincam a Čecham a lěta 932 přećiwo Łužičanam we Łužicy. Słowjanska elita bu přez markhrabju Gera w druhej połojcy 10. lětstotka do dalokeje měry wotstronjena. Mjezy lětomaj 1002 a 1031 běštej Delnja a Hornja Łužica (něhdyši kmjenowy teritorij Milčanow) pod pólskej wyšnosću.
Podawki 11. a prěnjeje połojcy 12. lětstotka wostanu njejasne. Hakle z druheje połojcy 12. lětstotka je zaso wjace pisomnych žórłow. Tutón čas padnje do druheje fazy srjedźowěkowskeho wuchodosydlenja, jako twarjachu słowjanscy wobydlerjo hromadźe z němskimi abo flamskimi sydlerjemi nowe wsy w starym sydlišćowym teritoriju a započachu z trjebjenjom dotal njewotkrytych lěsowych płoninow. Njedźiwajo na z tym započanu asimilaciju wobsteji hač do dźensnišo słowjanske wobsydlenje Delnjeje Łužicy přez serbski lud.
Literatura Wobdźěłać
- Joachim Henning, Archäologische Forschungen an Ringwällen in Niederungslage: die Niederlausitz als Burgenlandschaft des östlichen Mitteleuropas im frühen Mittelalter. In: ders. / Alexander Ruttkay (Hrsg.), Frühmittelalterlicher Burgenbau in Mittel- und Osteuropa. Tagung Nitra 7.-10. Oktober 1996 (Bonn 1998) 9-29. ISBN 3774927960
- Karl-Uwe Heußner/ Thorsten Westphal, Dendrochronologische Untersuchungen an Holzfunden aus frühmittelalterlichen Burgwällen zwischen Elbe und Oder. In: ebd. 223-234.
- Felix Biermann, Slawische Besiedlung zwischen Elbe, Neiße und Lubsza. Archäologische Studien zum Siedlungswesen und zur Sachkultur des frühen und hohen Mittelalters. Ergebnisse und Materialien zum DFG-Projekt "Germanen - Slawen - Deutsche" (Bonn 2000) ISBN 3774929882
- Joachim Henning, Der slawische Siedlungsraum und die ottonische Expansion östlich der Elbe: Ereignisgeschichte - Archäologie - Dendrochronologie. In: ders. (Hrsg.), Europa im 10. Jahrhundert. Archäologie einer Aufbruchszeit. Internationale Tagung in Vorbereitung der Ausstellung „Otto der Große, Magdeburg und Europa" (Mainz 2002) 131-146. ISBN 3805328729
- Günter Wetzel, Germanen - Slawen - Deutsche in der Niederlausitz. Bericht der Römisch-Germanischen Kommission 83, 2002, 206-242.
Wotkaz Wobdźěłać
Zapadosłowjenjo |
---|
Bjezunčenjo | Drjewjenjo | Glinjany | Habolenjo | Łužičenjo | Milčenjo | Obodritojo | Połobjenjo | Redarojo | Sprjewjenjo | Wukranojo | Wagry | Warinojo | Wislenjo |
|
Wuchodosłowjenjo |
бужане| Wolynier | вятичи | древляне | дреговичи | дулебы | Kriwitschen | полочане | Polanen | радимичи | Sewerjanen | Ilmenslawen | тиверцы | уличи | Kroaten |
Južnosłowjenjo |
верзиты | драговиты | захлумляне | сагудаты | Smolane | струмяне | Timoćane |