Dubrjenk
Dubrjenk (němsce Dubring; 1936–47 Eichhain) je wjes ze 87 wobydlerjemi[2] w sewjeru hornjołužiskeho wokrjesa Budyšin. Słuša k městu Kulow a leži 128 m nad mórskej hładźinu na kromje Dubrjenskeho bahna. Běše hač do lěta 1994 samostatna gmejna. Hospodarsce wažne su Dubrjenske skały.
| |||||
město: | Kulow | ||||
zagmejnowanje: | 1994 | ||||
wobydlerstwo: | 87 (31. decembra 2016)[1] | ||||
wysokosć: | 128 metrow n.m.hł. | ||||
51.37861111111114.183333333333128
| |||||
póstowe čisło: | 02997 | ||||
předwólba: | 035725 | ||||
wotwodźene słowa: |
| ||||
W Dubrjenku | |||||
wikidata: Dubrjenk (Q10374695)
|
Susodnej wjesce stej Lubhozdź na juhu a k Wóslinčanskej gmejnje słušacy Pisany Doł na zapadźe.
Stawizny
wobdźěłaćPrěnje historiske naspomnjenje pućowca jako Dubrinc je z lěta 1308. Ležownostne knjejstwo wukonješe klóšter Marijina hwězda.[3] Po Wienskim kongresu 1815 připadny wjes Pruskej a nowa hranica ze Sakskej běžeše wotnětka přez holu zapadnje Dubrjenka.
W lěće 1884 měješe wjes po Mukowej statistice 124 wobydlerjow, kotřiž běchu bjez wuwzaća Serbja.[4] Rěčna změna k němčinje sta so zwjetša w prěnjej połojcy 20. lětstotka, tak zo zwěsći Arnošt Černik srjedź 1950tych lět serbskorěčny podźěl wobydlerstwa wot jenož hišće 32,1 %.[5] Ewangelscy a katolscy Dubrjenčenjo přisłušeja Kulowskej wosadźe.
We wsy natwarichu wot 1983 do 1985 po planach Budyskeho architekta Józefa Bizolda prostu žurlowu kapałku, kotraž naruna starši twar při zachodźe do wsy, kiž bu w samsnym lěće wottorhany. W lěće 2000 přitwarichu wěžičku ze zwonom.[6]
Wosobiny
wobdźěłać- Mikławš Čórlich (1784–1858) – farar, narodny prócowar
- Jakub Wornar (1828–1910) – farar, spisaćel, spěchowar serbskeho towarstwoweho hibanja
Žórła
wobdźěłać- ↑ staw: 31. decembra 2016; Podaća měšćanskeho zarjadnistwa Kulow
- ↑ staw: 31. decembra 2016; Podaća měšćanskeho zarjadnistwa Kulow
- ↑ Dubrjenk w Digitalnym stawizniskim zapisu městnow Sakskeje (němsce)
- ↑ Ernst Tschernik: Die Entwicklung der sorbischen Bevölkerung. Akademie-Verlag, Berlin 1954, str. 90. → wšě wjeski
- ↑ Ludwig Elle: Sprachenpolitik in der Lausitz. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 1995, str. 249. [268 wobydlerjow, z nich 58 dorosćenych z aktiwnymi znajomosćemi serbšćiny, 6 z pasiwnymi, 22 serbskich dźěći a młodostnych, 182 bjez znajomosćow] → wšě wjeski
- ↑ Doreen Zerbe: Katolske cyrkwje a kapałki – Kulow. 2. nakład, Schnell & Steiner, Regensburg 2021, str. 37.