Ralbicy
Ralbicy (němsce Ralbitz) su wjes z 329 wobydlerjemi[2] w sakskim wokrjesu Budyšin. Wjeska słuša wot lěta 1994 ke gmejnje Ralbicy-Róžant[3] a leži w serbskim sydlenskim rumje Hornjeje Łužicy.
| ||
| gmejna: | Ralbicy-Róžant | |
| zagmejnowanje: | 1994 | |
| wobydlerstwo: | 329 (31. decembra 2023)[1] | |
| wysokosć: | 144 metrow n.m.hł. | |
51.30083333333314.248333333333144
| ||
| póstowe čisło: | 01920 | |
| předwólba: | 035796 | |
 Ralbičanska cyrkej swj. Katyrny | ||
wikidata: Ralbicy (Q160588)
| ||
Wjes leži 22 kilometrow sewjerozapadnje wot Budyšina a 13 kilometrow wuchodnje wot Kamjenca w Delanach, we łučnej nižinje Klóšterskeje wody. Wuchodnje a sewjerowuchodnje wot Ralbic namakaja so wulke lěsy na směr Rakecy. W zapadźe je přirodoškitna kónčina Łazkowski niwowy lěs.
Stawizny wobdźěłać
Wjes naspomni so prěni króć wokoło lěta 1264 jako Radelwiz.[3] Ralbicy słušachu – kaž wšitke wsy katolskich Delan – hač do 19. lětstotka do ležownostneho knjejstwa klóštra Marijineje hwězdy.
Dnja 6. oktobra 1896 zniči wulki woheń dźewjeć statokow a dwě bróžni we wsy.
Wobydlerstwo wobdźěłać
We 1880tych lětach měješe wjes po statistice Arnošta Muki cyłkownje 260 wobydlerjow, z nich 259 Serbow a jenož jedyn Němc.[4] Arnošt Černik zwěsći w lěće 1956 serbski podźěl wobydlerstwa wot 88,5 %.[5]
Nabožina wobdźěłać
Ralbicy su wot lěta 1752 katolska cyrkwinska wjes wosady swjateje Katyrny, do kotrejež słuša tež hnadowne městno Róžant kaž tež wjeski Konjecy, Łazk, Nowoslicy, Sernjany, Smjerdźaca a Šunow z cyłkownje 1868 katolikami w lěće 2017 (2015: 1873). Tuchwilny farar je Šćěpan Delan (wot 2015).
Kermuša swjeći so w Ralbicach kónc nowembra, tuž je Ralbičanska kermuša poslednja serbska.
Kubłanje wobdźěłać
W Ralbicach nadeńdu so serbska pěstowarnja dr. Jurij Młynk w nošerstwje Serbskeho šulskeho towarstwa, serbska zakładna šula kaž tež serbska wyša šula.
Wosobiny wobdźěłać
- Mikławš Bjedrich-Radlubin (1859–1930) – spisowaćel a duchowny; 1883–89 kapłan a 1890–1908 farar w Ralbicach
- Jurij Šewčik (1862–1932) – wučer a towarstwowy prócowar; 1889–1924 šulski nawoda w Ralbicach, nawoda towarstwa „Lilija“
- Jan Just (1869–1922) – farar a kulturny prócowar; 1908–22 w Ralbicach
- Jakub Žur (1876–1969) – duchowny, redaktor a kulturny prócowar; 1922–62 farar w Ralbicach
- Jakub Korjeńk (1884–1945) – dźěłaćer, wopor nacionalsocializma
- Alfons Frencl (1946–2015) – chronikar, redaktor a spisowaćel; 1970–2004 wučer w Ralbicach
Galerija wobdźěłać
-
Křižerjo w Ralbicach -
Na kěrchowje -
Stołp na nawsy -
W cyrkwi swj. Katyrny
Žórła wobdźěłać
- ↑ staw: 31. decembra 2023; am-klosterwasser.de
- ↑ staw: 31. decembra 2023; am-klosterwasser.de
- ↑ 3,0 3,1 Ralbicy w Digitalnym stawizniskim zapisu městnow Sakskeje (němsce)
- ↑ Ernst Tschernik: Die Entwicklung der sorbischen Bevölkerung. Akademie-Verlag, Berlin 1954, str. 100. → wšě wjeski
- ↑ Ludwig Elle: Sprachenpolitik in der Lausitz. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 1995, str. 251. [269 wobydlerjow, z nich 168 dorosćenych z aktiwnymi znajomosćemi serbšćiny, 7 z pasiwnymi, 63 serbskich dźěći a młodostnych, 31 bjez znajomosćow] → wšě wjeski
Wotkazaj wobdźěłać
Commons: Ralbicy – Zběrka wobrazow, widejow a awdiodatajow