Mjedźojz
Mjedźojz (němsce Medewitz) je wjes ze 152 wobydlerjemi[2] na juhu hornjołužiskeho wokrjesa Budyšin. Słuša wot lěta 1968 ke gmejnje Zemicy-Tumicy a leži mjez 240 a 250 m nad mórskej hładźinu w hornjołužiskej pahórčinje. Hač do lěta 1968 bě Mjedźojz samostatna gmejna z wjesnym dźělom Brězyšćom.
| |||||
gmejna: | Zemicy-Tumicy | ||||
zagmejnowanje: | 1968 | ||||
wobydlerstwo: | 152 (9. meje 2011)[1] | ||||
wysokosć: | 240–250 metrow n.m.hł. | ||||
51.14722222222214.282222222222240–250
| |||||
póstowe čisło: | 01877 | ||||
předwólba: | 03594 | ||||
wotwodźene słowa: |
| ||||
Stary Mjedźojski hród | |||||
wikidata: Mjedźojz (Q10729079)
|
Geografija
wobdźěłaćSusodne wjeski su Nowe Spytecy (gmejna Hodźij) na sewjeru, Cokow na wuchodźe, k Dobruši-Husce słušaca Kosarnja zady železnicy na juhu, Brězyšćo na zapadźe a Karlecy na sewjerozapadźe.
Michał Rostok naliči 1887 slědowace serbske ležownostne mjena: Pastwišća, Žabjacy hatk, Šibjeńčna hora, Šibjeńčny hat, Dołhi hat, Wrjosowe hory, Pola Tunicha (po mužu, kotryž je sebi tam žiwjenje wzał), Na Burjecach, Lorencec hatki, Pola złamanej hrjebje, Pola Hegi, Na ladach, W Trjebjenach, W liščich jamach, Marijny hatk, Zeleny doł, Kruwjacy puć, Młynski pućik, Podewsu, Wuhon, Bejerjec łuže, Papruš, Hadlerje, Babina, Rólnik.[3]
Stawizny
wobdźěłaćPrěnje historiske naspomnjenje jako Medewicz je z lěta 1362[4]. Znajmjeńša ze 16. lětstotka bě wjes knježe sydło.
W lěće 1884 měješe wjes po Mukowej statistice 146 wobydlerjow, mjez nimi 119 Serbow (82 %).[5] Dźensa njesłuša Mjedźojz k oficielnemu serbskemu sydlenskemu rumej.
Křesćanscy Mjedźojženjo přewažnje su protestanća a přisłušeja Hušćanskej wosadźe.
Wosobiny
wobdźěłać- Max Sperling (1878–1952) – blidar, rězbar intarsijow, rodźeny w Mjedźojzu
Žórła
wobdźěłać- ↑ staw: 9. meje 2011; Wuslědki censusa 2011 za Zemicy-Tumicy
- ↑ staw: 9. meje 2011; Wuslědki censusa 2011 za Zemicy-Tumicy
- ↑ Michał Rostok: Ležownostne mjena. W: ČMS 40 (1887), str. 3–50, tu str. 19 (digitalizat).
- ↑ Mjedźojz w Digitalnym stawizniskim zapisu městnow Sakskeje (němsce)
- ↑ Ernst Tschernik: Die Entwicklung der sorbischen Bevölkerung. Akademie-Verlag, Berlin 1954, str. 56. → wšě wjeski