Mjedźojz

sydlišćo w Budyskim wokrjesu

Mjedźojz (němsce Medewitz) je wjes ze 152 wobydlerjemi[2] na juhu hornjołužiskeho wokrjesa Budyšin. Słuša wot lěta 1968 ke gmejnje Zemicy-Tumicy a leži mjez 240 a 250 m nad mórskej hładźinu w hornjołužiskej pahórčinje. Hač do lěta 1968 bě Mjedźojz samostatna gmejna z wjesnym dźělom Brězyšćom.

Mjedźojz
Medewitz
Połoženje Mjedźojza na karće Hornjeje Łužicy
Połoženje Mjedźojza na karće Hornjeje Łužicy
DEC
gmejna: Zemicy-Tumicy
zagmejnowanje: 1968
wobydlerstwo: 152 (9. meje 2011)[1]
wysokosć: 240–250 metrow n.m.hł.
51.14722222222214.282222222222240–250
póstowe čisło: 01877
předwólba: 03594
wotwodźene
słowa:
wobydler/ka:
Mjedźojžan/-ka
adjektiw:
Mjedźojski
skłonowanje:
Mjedźojza, Mjedźojzej, Mjedźojz, Mjedźojzom, w Mjedźojzu
Stary Mjedźojski hród
Stary Mjedźojski hród

Stary Mjedźojski hród

Geografija

wobdźěłać

Susodne wjeski su Nowe Spytecy (gmejna Hodźij) na sewjeru, Cokow na wuchodźe, k Dobruši-Husce słušaca Kosarnja zady železnicy na juhu, Brězyšćo na zapadźe a Karlecy na sewjerozapadźe.

Michał Rostok naliči 1887 slědowace serbske ležownostne mjena: Pastwišća, Žabjacy hatk, Šibjeńčna hora, Šibjeńčny hat, Dołhi hat, Wrjosowe hory, Pola Tunicha (po mužu, kotryž je sebi tam žiwjenje wzał), Na Burjecach, Lorencec hatki, Pola złamanej hrjebje, Pola Hegi, Na ladach, W Trjebjenach, W liščich jamach, Marijny hatk, Zeleny doł, Kruwjacy puć, Młynski pućik, Podewsu, Wuhon, Bejerjec łuže, Papruš, Hadlerje, Babina, Rólnik.[3]

Prěnje historiske naspomnjenje jako Medewicz je z lěta 1362[4]. Znajmjeńša ze 16. lětstotka bě wjes knježe sydło.

W lěće 1884 měješe wjes po Mukowej statistice 146 wobydlerjow, mjez nimi 119 Serbow (82 %).[5] Dźensa njesłuša Mjedźojz k oficielnemu serbskemu sydlenskemu rumej.

Křesćanscy Mjedźojženjo přewažnje su protestanća a přisłušeja Hušćanskej wosadźe.

  • Max Sperling (1878–1952) – blidar, rězbar intarsijow, rodźeny w Mjedźojzu
  1. staw: 9. meje 2011; Wuslědki censusa 2011 za Zemicy-Tumicy
  2. staw: 9. meje 2011; Wuslědki censusa 2011 za Zemicy-Tumicy
  3. Michał Rostok: Ležownostne mjena. W: ČMS 40 (1887), str. 3–50, tu str. 19 (digitalizat).
  4. Mjedźojz w Digitalnym stawizniskim zapisu městnow Sakskeje (němsce)
  5. Ernst Tschernik: Die Entwicklung der sorbischen Bevölkerung. Akademie-Verlag, Berlin 1954, str. 56. → wšě wjeski
Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije