Stachow

wjes w Budyskim wokrjesu, gmejnski dźěl Zemic-Tumic

Stachow (němsce Stacha) je wjes z 276 wobydlerjemi[2] na juhu hornjołužiskeho wokrjesa Budyšin. Słuša wot lěta 1994 ke gmejnje Zemicy-Tumicy a leži mjez 280 a 290 m nad mórskej hładźinu na wyšinje mjez dolinomaj Klóšterskeje a Slěborneje wody. Hač do lěta 1936 bě Stachow samostatna gmejna a po tym najprjedy dźěl gmejny Palow-Stachow.

Stachow
Stacha
Połoženje Stachowa na karće Hornjeje Łužicy
Połoženje Stachowa na karće Hornjeje Łužicy
DEC
gmejna: Zemicy-Tumicy
zagmejnowanje: 1936 (do Palowa-Stachowa)
wobydlerstwo: 276 (9. meje 2011)[1]
wysokosć: 280–290 metrow n.m.hł.
51.16777777777814.233888888889280–290
póstowe čisło: 01877
předwólba: 03594
wotwodźene
słowa:
wobydler/ka:
Stachowčan/-ka
adjektiw:
Stachowski
skłonowanje:
Stachowa, Stachowej, Stachow, Stachowom, w Stachowje

Geografija

wobdźěłać

Susodne wjeski su Lutyjecy (gmejna Hodźij) na sewjerowuchodźe, Počaplicy na juhowuchodźe, Wjelkowy na juhu, Palow na juhozapadźe a k Porchowej słušace Ledźborecy na sewjerozapadźe. Sewjernje Stachowa rozpřestrěwa so Tuchorski lěs.

Ležownostne mjena

wobdźěłać

Michał Rostok naliči 1887 slědowace serbske ležownostne mjena: Prosće, Pola Nowych Počaplic, Dołki, Łupnje, Na jasnach, Wišonki, Pola Wosyka, Na horje, Pola Ledźborc, Pola wětrnika, Pola Palowa, Na Babinach, Woklonc.[3]

Prěnje historiske naspomnjenje jako Nicze Stachow je z lěta 1374[4]. Znajmjeńša ze 17. lětstotka bě wjes tež z knježim sydłom.

W lěće 1884 měješe wjes po Mukowej statistice 303 wobydlerjow, wot tych 125 Serbow (41 %).[5]

Křesćanscy Stachowčenjo přewažnje su protestanća a přisłušeja z lěta 1811 Palowskej wosadźe.

  1. staw: 9. meje 2011; Wuslědki censusa 2011 za Zemicy-Tumicy
  2. staw: 9. meje 2011; Wuslědki censusa 2011 za Zemicy-Tumicy
  3. Michał Rostok: Ležownostne mjena. W: ČMS 40 (1887), str. 3–50, tu str. 20 (digitalizat).
  4. Stachow w Digitalnym stawizniskim zapisu městnow Sakskeje (němsce)
  5. Ernst Tschernik: Die Entwicklung der sorbischen Bevölkerung. Akademie-Verlag, Berlin 1954, str. 60. → wšě wjeski
Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije