Chanecy
Chanecy (němsce Cannewitz) su wjeska z 62 wobydlerjemi[2] na juhu hornjołužiskeho wokrjesa Budyšin. Słušeja wot lěta 1994 ke gmejnje Zemicy-Tumicy a leža mjez 220 a 240 m nad mórskej hładźinu při Slěbornej wodźe. Hač do lěta 1936 běchu Chanecy samostatna gmejna a po tym najprjedy wjesny dźěl Čerwjenych Noslic.
| |||||
gmejna: | Zemicy-Tumicy | ||||
zagmejnowanje: | 1936 (do Čerwjenych Noslic) | ||||
wobydlerstwo: | 62 (9. meje 2011)[1] | ||||
wysokosć: | 220–240 metrow n.m.hł. | ||||
51.16694444444414.266944444444220–240
| |||||
póstowe čisło: | 01877 | ||||
předwólba: | 03594 | ||||
wotwodźene słowa: |
| ||||
Napohlad Chanec ze zapada | |||||
wikidata: Chanecy (Q165120)
|
Geografija
wobdźěłaćSusodne wjeski su do Hodźija słušace Lutyjecy a Spytecy na sewjeru a wuchodźe, Čerwjene Noslicy na juhu a Počaplicy na zapadźe.
Michał Rostok naliči 1887 slědowace serbske ležownostne mjena: Babina, Bloha (na Blohach), Droholina, Gelnowa, Šije (Šijach), Třepjelca, Wrjósk, Kanečanski doł, W nuhłach, W mrokach, Sekera, Na křižu, W dubinach, W pjeńčkach, W strónjach, W Kunowach (w Kulowach).[3]
Stawizny
wobdźěłaćSydlerskostawiznisce su Chanecy kulowc. Prěnje historiske naspomnjenje jako villula Chanowiz je hižo z lěta 1222[4], stare hrodźišćo mjez Chanecami a Spytecami pak je hišće starše. Znajmjeńša z 13. lětstotka bě wjes tež knježe sydło.
W lěće 1884 měješe wjes po Mukowej statistice 80 wobydlerjow, mjez nimi 70 Serbow (88 %).[5] Arnošt Černik ličeše 1956 hišće 38 % wobydlerstwa jako Serbow. Dźensa leži wjeska zwonka oficielneho serbskeho sydlenskeho ruma.
Křesćanscy Chanečenjo su přewažnje protestanća a přisłušeja Hodźijskej wosadźe.
Žórła
wobdźěłać- ↑ staw: 9. meje 2011; Wuslědki censusa 2011 za Zemicy-Tumicy
- ↑ staw: 9. meje 2011; Wuslědki censusa 2011 za Zemicy-Tumicy
- ↑ Michał Rostok: Ležownostne mjena. W: ČMS 40 (1887), str. 3–50, tu str. 20 (digitalizat).
- ↑ Chanecy w Digitalnym stawizniskim zapisu městnow Sakskeje (němsce)
- ↑ Ernst Tschernik: Die Entwicklung der sorbischen Bevölkerung. Akademie-Verlag, Berlin 1954, str. 51. → wšě wjeski