Rozwodecy
Rozwodecy (němsce Rodewitz/Spree) su wjes ze 431 wobydlerjemi[2] na juhu hornjołužiskeho wokrjesa Budyšin. Słušeja k městu Šěrachow-Korzym a leža mjez 238 a 255 m nad mórskej hładźinu na zapadnym boku Sprjewje. Hač do lěta 1999 běchu samostatna gmejna z wjesnymaj dźělomaj Słónčna Hora a Bjedrusk (wot 1936).
| |||||
město: | Šěrachow-Korzym | ||||
zagmejnowanje: | 1999 (do Korzymja) | ||||
wobydlerstwo: | 431 (9. meje 2011)[1] | ||||
wysokosć: | 238–255 metrow n.m.hł. | ||||
51.10305555555614.445277777778238–255
| |||||
póstowe čisło: | 02681 | ||||
předwólba: | 035938 | ||||
wotwodźene słowa: |
| ||||
Chěže při Hornjołužiskej dróze w Rozwodecach | |||||
wikidata: Rozwodecy (Q160865)
|
Susodne wjeski su Budestecy na sewjeru, Jiłocy na sewjerowuchodźe, Bjedrusk na wuchodźe, Korzym na juhozapadźe a sydlišćo Słónčna Hora na zapadźe.
Stawizny
wobdźěłaćPrěnje historiske naspomnjenje jako knježe sydło Rodeswiz je z lěta 1232 a běše tež w sćěhowacych lětstotkach stejišćo ryćerkubła, kotrež wukonješe ležownostne knjejstwo nad wsu.[3]
W lěće 1884 měješe wjes po Mukowej statistice 386 wobydlerjow, mjez nimi 281 Serbow (73 %).[4] Arnošt Černik zwěsći 1956 serbski podźěl wobydlerstwa wot jenož hišće 15 %. Rozwodecy mějachu swójski serbski dialekt, kotryž je mjeztym wotemrěty.
Ewangelscy Rozwodečenjo přisłušeja Budestečanskej wosadźe.
Ležownostne mjena
wobdźěłaćMichał Rostok naliči 1887 slědowace serbske ležownostne mjena: W Dźělnach, Wulke łuki, Wowče łuki, Zła łuža, Hrodźanske pola, W Bažonkach, Na Sćěnach, Na Goborje, W Zmołach (= in Monden), W Pawlec Heli, Pastwišća, W hatach, Butrowa woda, Bortnik, Na winicy, Hlinjany hatk, Na delnych łukach, Šoberec doły, Pola zabiteho muža, Na kórcach, Za rěčkami.[5]
Wosobiny
wobdźěłać- Jan Lajnert (1892–1974) – serbski wučer, basnik a spisowaćel, narodźeny w Słonej Boršći
Žórła
wobdźěłać- ↑ staw: 9. meje 2011; Wuslědki censusa 2011 za Šěrachow-Korzym
- ↑ staw: 9. meje 2011; Wuslědki censusa 2011 za Šěrachow-Korzym
- ↑ Rozwodecy w Digitalnym stawizniskim zapisu městnow Sakskeje (němsce)
- ↑ Ernst Tschernik: Die Entwicklung der sorbischen Bevölkerung. Akademie-Verlag, Berlin 1954, str. 59. → wšě wjeski
- ↑ Michał Rostok: Ležownostne mjena. W: ČMS 40 (1887), str. 3–50, tu str. 4 (digitalizat).