Jan Lajnert

serbski wučer, basnik a spisowaćel

Jan Lajnert (* 22. meje 1892 w Rakecach; † 14. nowembra 1974 w Rozwodecach) bě serbski wučer, basnik a spisowaćel.

Lajnert narodźi so jako syn Rakečanskeho chěžkarja a knježeho dźěłaćerja. Po ludowej šuli bu lěta 1906 do wučerskeje preparandy we Wojerecach přiwzaty. 1909 přeńdźe na wučerski seminar w Rychbachu, hdźež 1912 pruwowanje złoži. Po wjacorych krótšich stacijach we a zwonka Łužicy kaž tež wojerskej słužbje w Prěnjej swětowej wójnje bě wón wot 1922 do 1935 z wučerjom w Delnim Wujězdźe.

Tam dirigowaše tež chór serbskeho towarstwa Zahrodka a měješe narěč składnostnje poswjećenja towarstwoweje chorhoje w lěće 1923. Pod nacionalsocialistami bu w lěće 1935 wot šulskeje wyšnosće přesadźeny do Parchwitza (dźensa Prochowice) pola Lěhnicy w Delnjej Šleskej, pozdźišo hišće dale do Bytomskeje kónčiny.

Po Druhej swětowej wójnje skutkowaše wot 1946 do 1950 jako docent a direktor Serbskeho wučerskeho wustawa w Radworju a wot 1951 do 1960 jako šulski nawoda a wučer w Bošecach. 1965 poda so na wuměnk do Rozwodec. Jan Lajnert bě trójce woženjeny a měješe štyri dźěći z prěnjeho mandźelstwa. Wobaj synaj padnyštaj w Druhej swětowej wójnje.

Lajnert bě wot lěta 1923 čłon Maćicy Serbskeje a dósta 1962 Literarne myto Domowiny. Wón płaći jako basnik serbskeje hole.

  • Serbska hola. 1923
  • Wyskow sapy, sylzow kapy. Zhromadźene basnje, Budyšin 1928.
  • Šěrik, měrik, bałdrijan. Budyšin, 1962
  • Žana chójna přewysoka. Budyšin, 1975
  • Rostlinske mjena. Serbske. Němske. Łaćanske. Rjadowane po přirodnym systemje. Volk und Wissen Volkseigener Verlag Berlin (1954)

Literatura

wobdźěłać
  • Serbska poezija 13: Jan Lajnert, zestajał Benedikt Dyrlich, LND, Budyšin 1972
  • Dietrich Scholze: Stawizny serbskeho pismowstwa 1918–1945. LND, Budyšin 1998, str. 135–143
  • Pawoł Nowotny: Něšto wosobinskich dopomnjenkow na basnika Jana Lajnerta k jeho 100. posmjertnym narodninam. W Rozhledźe 5/1992, str. 196–198
Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije