Košyna

**Košyna**
Großkoschen
	Košyna na karće Hornjeje Łužicy
	Košyna na karće Hornjeje Łužicy
město:	Zły Komorow
zagmejnowanje:	2001
wobydlerstwo:	1524
wysokosć:	106 metrow n.m.hł.
	51.49514.059444444444106 Koordinaty: 51° 29′ 42″ S, 14° 3′ 34″ W
póstowe čisło:	01968
předwólba:	03573
	Košynska cyrkej Košynska cyrkej
	wikidata: Košyna (Q162664)

Košyna (delnjoserbsce Kóšyna, němsce Großkoschen) je měšćanski dźěl Złeho Komorowa w braniborskim dźělu Hornjeje Łužicy. Ma něhdźe 1500 wobydlerjow. Do Košyny słuša tež wjesny dźěl Košynka.

Geografija

Košyna leži pod Košynskej horu (176,4 m) w juhowuchodnym dźělu Złeho Komorowa blisko saksko-braniborskeje hranicy. Wona leži při Čornym Halštrowje mjez Lejnjanskim a Złokomorowskim jězorom.

Stawizny

Košyna załoži so jako serbski nawsowc pod Košynskej horu a naspomni so prěni raz pisomnje w lěće 1408 w danjowym lisće.

W běhu industrializacije srjedźneje Łužicy přez natwar brunicoweje industrije kónc 19. lětstotka a z tym zwjazanym přićahom němskorěčnych dźěłaćerjow z druhich kónčin zhubi so serbšćina w dotal hišće poměrnje serbskej holanskej wjesce spěšnje. Posledni rěčnicy Košynskeje warianty Złokomorowskeje narěče buchu w 1960tych lětach wot rěčespytnikow přepytowani.

Hač do zagmejnowanja dnja 31. decembra 2001 tworješe Košyna samostatnu gmejnu.

Wobydlerstwo

Po Mukowej Statistice Łužiskich Serbow měješe Košyna w lěće 1884/85 cyłkownje 441 wobydlerjow, z kotrychž rěčeše 440 serbsce.^[1] Arnošt Černik zwěsći w lěće 1954 serbskorěčny podźěl wobydlerstwa wot jenož hišće 8,1 %, mjez nimi žadyn jenički serbskorěčny młodostny.^[2]

Wobrazy

Bazaltownja na Košynskej horje
Słónčny časnik na brjohu Złokomorowskeho jězora
Pomnik za padnjenych Prěnjeje swětoweje wójny

Wotkaz

Commons: Košyna – Zběrka wobrazow, widejow a awdiodatajow

↑ Ernst Tschernik: Die Entwicklung der sorbischen Bevölkerung. Akademie-Verlag, Berlin 1954. → wšě wjeski
↑ Ludwig Elle: Sprachenpolitik in der Lausitz. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 1995, str. 263. [1054 wobydlerjow, z nich 83 dorosćenych z aktiwnymi znajomosćemi serbšćiny, 2 z pasiwnymi, 0 serbskich dźěći a młodostnych, 969 bjez znajomosćow] → wšě wjeski

[1] Ernst Tschernik: Die Entwicklung der sorbischen Bevölkerung. Akademie-Verlag, Berlin 1954. → wšě wjeski

[2] Ludwig Elle: Sprachenpolitik in der Lausitz. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 1995, str. 263. [1054 wobydlerjow, z nich 83 dorosćenych z aktiwnymi znajomosćemi serbšćiny, 2 z pasiwnymi, 0 serbskich dźěći a młodostnych, 969 bjez znajomosćow] → wšě wjeski

[1]

[2]