Dažink
Dažink (němsce Kleindehsa) je hornjołužiska wjes na samym zapadźe sakskeho wokrjesa Zhorjelc při hranicy z Budyskim wokrjesom, kotraž słuša wot lěta 1994 ke gmejnje Lěwałd.
| ||
| gmejna: | Lěwałd | |
| zagmejnowanje: | 1994 | |
| wysokosć: | 338 metrow n.m.hł. | |
51.10555555555614.595833333333338
| ||
| póstowe čisło: | 02708 | |
| předwólba: | 03585 | |
 Dažinčanski wodowy hród | ||
wikidata: Dažink (Q1746390)
| ||
Leža we wysokosći 338 metrow pod Rubježnym hrodom (542 m) při puću z Lubija do Kumwałda. Dalše wokolne hory su Wowča hora (419 m) na sewjeru, Bubnik (376 m) na juhowuchodźe a Kočowska hora (466 m) na juhozapadźe. Susodne wjeski su Jawornik za Wowčej horu na sewjeru, k městu Lubij słušacy Dažin na wuchodźe, Zwadow za Kočowskej horu na juhu kaž tež Koča a Jiłow na zapadźe.
Stawizny
wobdźěłać
Wjeska, kotraž bu jako lěsny łanowc załožena, napomni so prěni raz w lěće 1306 jako ambae Theesyn a bě hižo w 14. lětstotku sydło ryćerkubła.[1] Mjenowa forma Dycin z lěta 1242 njeje zwěsćena a poćahuje so prawdźepodobnje na susodny Dažin. Pod Dažinčanskim hrodom su powostanki wodoweho hrodu hišće spóznajomne. W dźensnišej formje bu twarjenje, kiž słuži wot lěta 1953 jako šula, w lěće 1747 natwarjene. Ze starodawna słuša Dažink k Lěwałdskej wosadźe.
Do 1998 měješe Dažink zastanišćo při železniskej čarje Budestecy–Lubij, kotraž słuži dźensa jako kolesowarska šćežka.
Hač do lěta 1994 bě Dažink samostatna gmejna z wjesnymaj dźělomaj Koča (Kötzschau) a Zwadow (Streitfeld), kotraž měješe na kóncu něhdźe 450 wobydlerjow.
Wobydlerstwo
wobdźěłaćW Dažinku rěčeše so hač do 20. lětstotka serbsce, a to Lubijska narěč hornjoserbšćiny. Po wuslědkach Arnošta Čerknikoweje statistiki z lěta 1956 rěčachu w Dažinku tehdy hišće 11 wot cyłkownje 605 wobydlerjow serbsce (2,1 %).[2]
Literatura
wobdźěłać- Cornelius Gurlitt: Kleindehsa. W: Beschreibende Darstellung der älteren Bau- und Kunstdenkmäler des Königreichs Sachsen. 34. Zwjazk: Amtshauptmannschaft Löbau. C. C. Meinhold, Dresden 1910, str. 266.
Žórła
wobdźěłać- ↑ Dažink w Digitalnym stawizniskim zapisu městnow Sakskeje (němsce)
- ↑ Ludwig Elle: Sprachenpolitik in der Lausitz. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 1995, str. 253. [605 wobydlerjow, z nich 8 dorosćenych z aktiwnymi znajomosćemi serbšćiny, 2 z pasiwnymi, 3 serbske dźěći a młodostni, 592 bjez znajomosćow] → wšě wjeski
Wotkaz
wobdźěłać
Commons: Dažink – Zběrka wobrazow, widejow a awdiodatajow