Wutrajny len
Wutrajny len (Linum perenne) je rostlina ze swójby Lenowych rostlinow (Linaceae).
Wutrajny len (Linum perenne) | |
systematika | |
---|---|
Domena | Eukaryoty |
Swět | Rostlinstwo |
Rosidy Eurosidy I | |
rjad: | (Malpighiales) |
swójba: | Lenowe rostliny (Linaceae) |
ród: | Len[1][2][3] (Linum) |
družina: | Wutrajny len |
wědomostne mjeno | |
Linum perenne | |
L. | |
Wopis
wobdźěłaćWutrajny len je mócne, zrunane trajne zelo, kotrež docpěwa wysokosć wot 20 hač 80 cm a šěrokosć wot 30 cm. Rosćenska forma je derje proporcionowana a kerkojta.
Stołpiki su šwižne.
Łopjena
wobdźěłaćTrawojte łopjena su lancetojte, na kromje hrube, jednonerwne hač třinerwne a docpěwaja šěrokosć wot 1 hač 2 mm.
Kćenja
wobdźěłaćKćěje wot junija hač awgusta. Likojte kćenja su swětłomódre a steja w promjenjach. Jich pupki su nygace. Krónowe łopješka so zawodźěja a docpěwaja dołhosć wot 1 hač 2 cm. Znutřkowne keluškowe łopješka su dlěše hač zwonkowne.
Stejnišćo
wobdźěłaćRosće na suchich trawnikach, w suchich chójnowych lěsach.
Rozšěrjenje
wobdźěłaćRostlina je w južnej Němskej a južnej Europje, ale tež měrnych conach Azije rozšěrjena.
Sorta a poddružina
wobdźěłać- Sorta 'Alba' njese běłe kćenja.
- Poddružina Linum perenne ssp. lewisii je bóle kompaktna rostlina a njese tróšku dlěše łopjena.
Nóžki
wobdźěłać- ↑ Pawoł Völkel: Prawopisny słownik hornjoserbskeje rěče. Hornjoserbsko-němski słownik. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 2005, ISBN 3-7420-1920-1, str. 233.
- ↑ W internetowym słowniku: Flachs
- ↑ W internetowym słowniku: Lein
Žórła
wobdźěłać- Botanica, Einjährige und mehrjährige Pflanzen, Über 2000 Pflanzenporträts, ISBN 978-3-8331-4469-1, strona 524 (němsce)
- Schauer - Caspari: Pflanzenführer für unterwegs, ISBN 978-3-8354-0354-3, 2. nakład, 2008, strona 282 (němsce)
- Spohn, Aichele, Golte-Bechtle, Spohn: Was blüht denn da? Kosmos Naturführer (2008), ISBN 978-3-440-11379-0, strona 204, pod hesle Flachs, Saatlein jak podobna družina (němsce)
- Brankačk, Jurij: Wobrazowy słownik hornjoserbskich rostlinskich mjenow na CD ROM. Rěčny centrum WITAJ, wudaće za serbske šule. Budyšin 2005.
- Kubát, K. (Hlavní editor): Klíč ke květeně České republiky. Academia, Praha (2002)
- Lajnert, Jan: Rostlinske mjena. Serbske. Němske. Łaćanske. Rjadowane po přirodnym systemje. Volk und Wissen Volkseigener Verlag Berlin (1954)
- Rězak, Filip: Němsko-serbski wšowědny słownik hornjołužiskeje rěče. Donnerhak, Budyšin (1920)