Šiboj
Šiboj (němsce Scheibe)[1] bě wjes we Wojerowskim wokrjesu, kotraž bu w lěće 1986 wotbagrowana za Šibojsku jamu. Po hamtskich ličbach mějachu so 150 wosobow přesydlić. Woni přećahnychu zwjetša do Wojerec abo do druhich dźělow Běłochołmčanskeje gmejny.
Stawizny
wobdźěłaćPrěnje historiske naspomnjenje jako Scheibe[2] pochadźa z lěta 1568. Wjesne mjeno pochadźa – porno druhim wsam we wokolinje – z němčiny a poćahuje so na geografiske połoženje na zwyšenej płoninje. Wjes – po sydlišćowej formje rozšěrjeny kulowc – słušeše přez lětstotki k Wojerowskemu stawowemu knjejstwu.
Dla zniženja hładźiny dnowneje wody bu wjeska w prěnjej połojcy 1950tych lět přizamknjena na centralnu wodowu syć. Wokoło 1970 přisłušeše wjace hač połojca ludnosće Domowinje.
Hač do lěta 1938 bě Šiboj samostatna gmejna, kiž bu potom zagmejnowana do Roholnja. Wot 1979 słušeštej wobě wsy do Běłeho Chołmca.
Wobydlerstwo
wobdźěłaćPo Mukowej statistice z lětow 1884/85 rěčachu tehdy wšitcy 64 Šibjenjo serbsce.[3] Arnošt Černik zwěsći w lěće 1956 w Roholnjanskej gmejnje, do kotrejež Šiboj tehdy hižo słušeše, serbskorěčny podźěl wobydlerstwa wot přeco hišće 86,5 %.[4] Ewangelscy wobydlerjo přisłušachu Łazowskej wosadźe.
Hlej tež
wobdźěłaćŽórła
wobdźěłać- Frank Förster: Verschwundene Dörfer im Lausitzer Braunkohlenrevier. [=Spisy Serbskeho instituta 8] Wobdźěłane a rozšěrjene wudaće, Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 2014, str. 267–271, ISBN 978-3-7420-1623-2.
- ↑ Ernst Eichler, Hans Walther: Ortsnamenbuch der Oberlausitz – Studien zur Toponymie der Kreise Bautzen, Bischofswerda, Görlitz, Hoyerswerda, Kamenz, Löbau, Niesky, Senftenberg, Weißwasser und Zittau. I Namenbuch. W: Deutsch-slawische Forschungen zur Namenkunde und Siedlungsgeschichte. 28, Akademie-Verlag, Berlin 1975, str. 268–269. (němsce)
- ↑ Šiboj w Digitalnym stawizniskim zapisu městnow Sakskeje (němsce)
- ↑ Ernst Tschernik: Die Entwicklung der sorbischen Bevölkerung. Akademie-Verlag, Berlin 1954. → wšě wjeski
- ↑ Ludwig Elle: Sprachenpolitik in der Lausitz. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 1995. [126 wobydlerjow, z nich 64 dorosćenych z aktiwnymi znajomosćemi serbšćiny, 16 z pasiwnymi, 29 serbskich dźěći a młodostnych, 17 bjez znajomosćow] → wšě wjeski