Rogozno (Choćebuz)

wjes w Delnjej Łužicy, dźěl Choćebuza

Rogozno (prjedy tež Puste Rogozno; němsce Willmersdorf) je wjes a měšćanski dźěl Choćebuza w braniborskej Delnjej Łužicy. Ma něhdźe 650 wobydlerjow a nadeńdźe so mjez Choćebuzom a Picnjom na kromje brunicoweje jamy Choćebuz sewjer při zwjazkowej dróze 168 (Choćebuz–Bezkow) a železniskej čarje do Gubina a Frankobroda.

Rogozno
Willmersdorf
Połoženje na karće Delnjeje Łužicy
Połoženje na karće Delnjeje Łužicy
DEC
Połoženje
Połoženje
město: Choćebuz
zagmejnowanje: 1994
wobydlerstwo: 655 (31. decembra 2015)[1]
přestrjeń: 6,4 km²
wysokosć: 64 metrow n.m.hł.
51.8113714.3853564
póstowe čisło: 03053
předwólba: 0355
wotwodźene
słowa:
wobydler/ka:
Rogozanaŕ/-ka
adjektiw:
rogozański
skłonowanje:
, tam, Rogozno, , tam
Cyrkej w Rogoznje
Cyrkej w Rogoznje

Cyrkej w Rogoznje

Susodne wjeski su Hus na sewjerowuchodźe, Nowa Wjas na wuchodźe, něhdyša Łakoma na juhu a Škódow na zapadźe.

Stawizny wobdźěłać

Wjes naspomni so prěni raz w lěće 1449. Po statistice Arnošta Muki bě Rogozno we 1880tych lětach ryzy serbska wjes.[2] Tež w lěće 1956 zwěsći Arnošt Černik hišće serbskorěčny podźěl wobydlerstwa wot 70,4 %.[3]

Wosobiny wobdźěłać

  • Detlef Kobjela (1944–2018), serbski komponist; narodźeny w Rogoznje

Nóžki wobdźěłać

  1. staw: 31. decembra 2015; cottbus.de
  2. Ernst Tschernik: Die Entwicklung der sorbischen Bevölkerung. Akademie-Verlag, Berlin 1954. → wšě wjeski
  3. Ludwig Elle: Sprachenpolitik in der Lausitz. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 1995, str. 245. [636 wobydlerjow, z nich 252 dorosćenych z aktiwnymi znajomosćemi serbšćiny, 93 z pasiwnymi, 103 serbske dźěći a młodostni, 188 bjez znajomosćow] → wšě wjeski

Wotkazaj wobdźěłać

  Commons: Rogozno – Zběrka wobrazow, widejow a awdiodatajow
  • Rogozno w datowej bance delnjoserbskich městnych mjenow na dolnoserbski.de (delnjoserbsce)
Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije