Jan Šěca

Jan Šěca (němsce Johannes Schütze, pseudonym Jan Šur; * 2. nowembra 1883 w Rachlowje, † 8. julija 1949 w Budyšinje) bě serbski wučer, ludowy spisowaćel a přełožowar.

Žiwjenje

Narodźi so jako prěnje dźěćo Rachlowskeho wučerja a přirodospytnika Korle Bohuwěra Šěcy a jeho žony Anny Emilije rodź. Albertec a wopytowaše wot 1898 do 1904 Krajnostawski wučerski seminar w Budyšinje. Potom bě najprjedy wjesny wučer na Sokolcy a pozdźišo wučer a kantor w Bukecach a Malešecach. Za čas nacionalsocialistiskeho knjejstwa bě wot 1934 do 1945 mały překupc w Pěrnje.

Po Druhej swětowej wójnje zastupi znowa do šulskeje słužby a wučerješe wot 1945 do 1947 w Bošecach. 1947 so na wuměnk poda a do ródneho Rachlowa pod Čornobohom přesydli.

Skutkowanje

Šěca bě jedyn z hłownych zastupjerjow serbsko-słowjenskeje wzajomnosće za čas Weimarskeje republiki. 1928 wozjewi pućowansku reportažu Nazaj, nazaj, v planinski raj (Serbske Nowiny 213–223/1928, přiłoha), w kotrejž wustupi mjez druhim přećiwo germanizaciji. Serbam předstaji klasiskeho słowjenskeho basnika Prešerena a přełožowaše do serbšćiny powědančka Franca Ksavera Meška a episku baseń Rudolfa Baumbacha Zlatorog. Alpska baja. (Budyšin 1931), kotraž wobspěwa słowjenske horiny wokoło Triglava, jich přiroda a ludnosć. Jako wuměnkar dźěłaše wot 1947 w nadawku Domowiny na němsko-serbskim słowniku, kotryž hižo njedokónči.

W lěće 1920 bě Jan Šěca mjez załožerjemi Serbskeho sokołskeho zwjazka a hižo wot 1912 z čłonom Maćicy Serbskeje.

Žórło

• Jurij Młynk: Šěca, Jan. W: Jan Šołta, Pětr Kunze, Franc Šěn (wud.): Nowy biografiski słownik k stawiznam a kulturje Serbow. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 1984, str. 535