Zušow

**Zušow**
Suschow
	Połoženje na karće Delnjeje Łužicy
	Połoženje na karće Delnjeje Łužicy
město:	Wětošow
zagmejnowanje:	2003
wobydlerstwo:	263 (31. decembra 2022)
wysokosć:	54 metrow n.m.hł.
	51.79972222222214.09138888888954 Koordinaty: 51° 47′ 59″ S, 14° 5′ 29″ W
póstowe čisło:	03226
předwólba:	035433
	wobydler/ka:; Zušowaŕ/-ka
	adjektiw:; zušojski
	skłonowanje:; , tam, Zušow, , tam
	Hłowna dróha w Zušowje Hłowna dróha w Zušowje
	wikidata: Zušow (Q2369610)

Zušow (němsce Suschow) je delnjołužiska wjes w braniborskim wokrjesu Hornje Błóta-Łužica a wot lěta 2003 gmejnski dźěl Wětošowa. Ma něhdźe 250 wobydlerjow a nadeńdźe so dwaj kilometraj sewjerowuchodnje Wětošowskeho stareho města při južnej kromje Błótow. Přez wjesku wjedźe krajna dróha L 54 do Bórkowow.

Susodne wjeski su Długi na sewjeru, Wusoka na juhu, Wóškalawa na juhozapadźe a Tšadow na sewjerozapadźe. Sewjernje Zušowa nadeńdźe so Łučny hat.

Stawizny

Wjesne mjeno poćahuje so prawdźepodobnje na suchu, pěskojtu płoninu při kromje bahnojtych Błótow, na kotrejž bu wjeska załožena.

Po statistice Arnošta Muki měješe Zušow we 1880tych lětach cyłkownje 187 wobydlerjow, z nich 179 Serbow (96 %) a jenož wósom Němcow.^[2] W lěće 1956 zwěsći Arnošt Černik serbskorěčny podźěl wobydlerstwa wot jenož hišće 19,8 %.^[3]

Hač do 31. decembra 2002 bě Zušow samostatna gmejna.

Nóžki

↑ staw: 31. decembra 2022; Ličby wobydlerstwa na vetschau.de
↑ Ernst Tschernik: Die Entwicklung der sorbischen Bevölkerung. Akademie-Verlag, Berlin 1954. → wšě wjeski
↑ Ludwig Elle: Sprachenpolitik in der Lausitz. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 1995, str. 256. [308 wobydlerjow, z nich 39 dorosćenych z aktiwnymi znajomosćemi serbšćiny, 13 z pasiwnymi, 9 serbskich dźěći a młodostnych, 247 bjez znajomosćow] → wšě wjeski

Wotkazaj

Informacije na webstronach města Wětošowa (němsce)
Zušow w datowej bance delnjoserbskich městnych mjenow na dolnoserbski.de (delnjoserbsce)

Gmejnske dźěle Wětošowa

[1] staw: 31. decembra 2022; Ličby wobydlerstwa na vetschau.de

[2] Ernst Tschernik: Die Entwicklung der sorbischen Bevölkerung. Akademie-Verlag, Berlin 1954. → wšě wjeski

[3] Ludwig Elle: Sprachenpolitik in der Lausitz. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 1995, str. 256. [308 wobydlerjow, z nich 39 dorosćenych z aktiwnymi znajomosćemi serbšćiny, 13 z pasiwnymi, 9 serbskich dźěći a młodostnych, 247 bjez znajomosćow] → wšě wjeski

[1]

[2]

[3]