Zahrodna swjatkownička
Zahrodna swjatkownička (Paeonia officinalis) | |
systematika | |
---|---|
Domena | Eukaryoty |
Swět | Rostlinstwo |
Eudikotyledony Jadrowe eudikotyledony | |
rjad: | Saxifragales |
swójba: | Swjatkowničkowe rostliny (Paeoniaceae) |
ród: | Swjatkownička[1] (Paeonia) |
družina: | Zahrodna swjatkownička |
wědomostne mjeno | |
Paeonia officinalis | |
L. | |
Zahrodna swjatkownička (Paeonia officinalis) je rostlina ze swójby swjatkowničkowych rostlinow (Paeoniaceae). Dalše serbske ludowe mjena su boblink[1], piwonja[1], wićowa róža, pumpawa a pumplróža[2][1].
Wopis wobdźěłać
Zahrodna swjatkownička docpěwa wysokosć wot 50 hač do 100 cm. Jeje korjeń je dulaće stołstnjeny.
Łopjena wobdźěłać
Spódnje łopjena za čas kćěwa faluja. Stołpikowe łopjena su dwójce hač trójce pjerite, na hornim boku ćmowozelene, na delnim boku šěrozelene a docpěwaja dołhosć wot 20 hač do 40 cm. Jich wotrězki su jejkojće-lancetojte.
Kćenja wobdźěłać
Kćěje wot meje hač do junija. Pjeć hač wósom krónowych łopješkow je čerwjene, kulojte a docpěwa dołhosć wot 4 hač do 8 cm. Keluškowe łopješka su šěroko-jejkojte hač lancetojte a zelene hač čerwjene. Płódniki so dwójce hač trójce jewja.
Płody wobdźěłać
Zrałe płodźiki njesu běły pjelsć a docpěwaja dołhosć wot 3 hač do 5 cm.
Stejnišćo wobdźěłać
Rosće na kamjentnych, suchich wisach a w suchich kerčinach.
Rozšěrjenje wobdźěłać
Wužiwanje wobdźěłać
Rostlina je so jako pyšnu rostlinu wužiwa.
Nóžki wobdźěłać
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 W internetowym słowniku: Pfingstrose
- ↑ Pawoł Völkel: Prawopisny słownik hornjoserbskeje rěče. Hornjoserbsko-němski słownik. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 2005, ISBN 3-7420-1920-1, str. 408.
Žórła wobdźěłać
- Schauer - Caspari: Pflanzenführer für unterwegs, ISBN 978-3-8354-0354-3, 2. nakład, 2008, strona 210 (němsce)
- Brankačk, Jurij: Wobrazowy słownik hornjoserbskich rostlinskich mjenow na CD ROM. Rěčny centrum WITAJ, wudaće za serbske šule. Budyšin 2005.
- Kubát, K. (Hlavní editor): Klíč ke květeně České republiky. Academia, Praha (2002)
- Lajnert, Jan: Rostlinske mjena. Serbske. Němske. Łaćanske. Rjadowane po přirodnym systemje. Volk und Wissen Volkseigener Verlag Berlin (1954)
- Rězak, Filip: Němsko-serbski wšowědny słownik hornjołužiskeje rěče. Donnerhak, Budyšin (1920)