Skalny ćernjowc
Skalny ćernjowc (Rubus saxatilis) je kerk ze swójby róžowych rostlinow.
| |
| Skalny ćernjowc (Rubus saxatilis) | |
| systematika | |
|---|---|
| Domena | Eukaryoty |
| Swět | Rostlinstwo |
| Rosidy Eurosidy I | |
| rjad: | (Rosales) |
| swójba: | Róžowe rostliny (Rosaceae) |
| podswójba: | (Rosoideae) |
| ród: | Ćernjowc[1][2] (Rubus) |
| družina: | Skalny ćernjowc |
| wědomostne mjeno | |
| Rubus saxatilis | |
| L. | |
Wopis
wobdźěłaćSkalny ćernjowc je jednolětna rostlina abo trajne zelo, kotrež docpěje wysokosć wot 10 hač 25 (30) cm.
Stołpik njeje wodrjewjeny.
Njekćějace wurostki su wobłukaće lězace, mjeztym zo kćějace su zrunane a njesu fajne, něžne kałače.
Łopjena
wobdźěłaćŁopjena su třiličbne, dołho stołpikate, na woběmaj bokomaj zelene a hrubje dwójce zubate.
Kćenja
wobdźěłaćKćěje wot meje hač julija. Kćenja steja po dwěmaj hač po dźesaćoch a docpěja wulkosć wot 1 hač 1,5 cm. Keluškowe łopješka su po kćěwje wróćo zhibnjene. Běłe krónowe łopješka steja zrunanje a docpěja dołhosć wot 5 mm.
Płody
wobdźěłaćSwětłočerwjeny kompleksny póčkaty płód wobsteji z 2-6 płodźikow. Wone su jědźne, ale maja kisały a hłuchi słód. Nimo toho so wot dźiwiny rozšěrjuja.
Stejnišćo
wobdźěłaćRosće w jehlinowych a lisćowych měšanych lěsach, wosebje w horinach. Ma radšo za čas lěta ćopłe, bazowe a humusowe, zwjetša wapnite kamjentne abo hlinane pódy.
Rozšěrjenje
wobdźěłaćRostlina je w Alpach we wysokosćach wot hač do 2000 m, w juhu w horinach rozšěrjena.
Nóžki
wobdźěłać- ↑ Pawoł Völkel: Prawopisny słownik hornjoserbskeje rěče. Hornjoserbsko-němski słownik. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 2005, ISBN 3-7420-1920-1, str. 74.
- ↑ W internetowym słowniku: Brombeerstrauch
Žórła
wobdźěłać- Schauer - Caspari: Pflanzenführer für unterwegs, ISBN 978-3-8354-0354-3, 2. nakład, 2008, strona 58 (němsce)
- Spohn, Aichele, Golte-Bechtle, Spohn: Was blüht denn da? Kosmos Naturführer (2008), ISBN 978-3-440-11379-0, strona 152 (němsce)
- Brankačk, Jurij: Wobrazowy słownik hornjoserbskich rostlinskich mjenow na CD ROM. Rěčny centrum WITAJ, wudaće za serbske šule. Budyšin 2005.
- Kubát, K. (Hlavní editor): Klíč ke květeně České republiky. Academia, Praha (2002)
- Lajnert, Jan: Rostlinske mjena. Serbske. Němske. Łaćanske. Rjadowane po přirodnym systemje. Volk und Wissen Volkseigener Verlag Berlin (1954)
- Rězak, Filip: Němsko-serbski wšowědny słownik hornjołužiskeje rěče. Donnerhak, Budyšin (1920)
