Skalny ćernjowc
| |
| Skalny ćernjowc (Rubus saxatilis) | |
| systematika | |
|---|---|
| Domena | Eukaryoty |
| Swět | Rostlinstwo |
| Rosidy Eurosidy I | |
| rjad: | (Rosales) |
| swójba: | Róžowe rostliny (Rosaceae) |
| podswójba: | (Rosoideae) |
| ród: | Ćernjowc[1][2] (Rubus) |
| družina: | Skalny ćernjowc |
| wědomostne mjeno | |
| Rubus saxatilis | |
| L. | |
Skalny ćernjowc (Rubus saxatilis) je kerk ze swójby róžowych rostlinow.
WopisWobdźěłać
Skalny ćernjowc je jednolětna rostlina abo trajne zelo, kotrež docpěje wysokosć wot 10 hač 25 (30) cm.
Stołpik njeje wodrjewjeny.
Njekćějace wurostki su wobłukaće lězace, mjeztym zo kćějace su zrunane a njesu fajne, něžne kałače.
ŁopjenaWobdźěłać
Łopjena su třiličbne, dołho stołpikate, na woběmaj bokomaj zelene a hrubje dwójce zubate.
KćenjaWobdźěłać
Kćěje wot meje hač julija. Kćenja steja po dwěmaj hač po dźesaćoch a docpěja wulkosć wot 1 hač 1,5 cm. Keluškowe łopješka su po kćěwje wróćo zhibnjene. Běłe krónowe łopješka steja zrunanje a docpěja dołhosć wot 5 mm.
PłodyWobdźěłać
Swětłočerwjeny kompleksny póčkaty płód wobsteji z 2-6 płodźikow. Wone su jědźne, ale maja kisały a hłuchi słód. Nimo toho so wot dźiwiny rozšěrjuja.
StejnišćoWobdźěłać
Rosće w jehlinowych a lisćowych měšanych lěsach, wosebje w horinach. Ma radšo za čas lěta ćopłe, bazowe a humusowe, zwjetša wapnite kamjentne abo hlinane pódy.
RozšěrjenjeWobdźěłać
Rostlina je w Alpach we wysokosćach wot hač do 2000 m, w juhu w horinach rozšěrjena.
NóžkiWobdźěłać
- ↑ Pawoł Völkel: Prawopisny słownik hornjoserbskeje rěče. Hornjoserbsko-němski słownik. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 2005, ISBN 3-7420-1920-1, str. 74.
- ↑ W internetowym słowniku: Brombeerstrauch
ŽórłaWobdźěłać
- Schauer - Caspari: Pflanzenführer für unterwegs, ISBN 978-3-8354-0354-3, 2. nakład, 2008, strona 58 (němsce)
- Spohn, Aichele, Golte-Bechtle, Spohn: Was blüht denn da? Kosmos Naturführer (2008), ISBN 978-3-440-11379-0, strona 152 (němsce)
- Brankačk, Jurij: Wobrazowy słownik hornjoserbskich rostlinskich mjenow na CD ROM. Rěčny centrum WITAJ, wudaće za serbske šule. Budyšin 2005.
- Kubát, K. (Hlavní editor): Klíč ke květeně České republiky. Academia, Praha (2002)
- Lajnert, Jan: Rostlinske mjena. Serbske. Němske. Łaćanske. Rjadowane po přirodnym systemje. Volk und Wissen Volkseigener Verlag Berlin (1954)
- Rězak, Filip: Němsko-serbski wšowědny słownik hornjołužiskeje rěče. Donnerhak, Budyšin (1920)
