Nižozemska lipa
Nižozemska lipa (Tilia × europaea, syn. Tilia × intermedia, Tilia × vulgaris, Tilia × holandica) je štom z podswójby Lipowych rostlinow (Tilioideae) znutřka swójby šlězowych rostlinow (Malvaceae). Wona je hybrida z pózdnjeje lipy (Tilia cordata) a zažneje lipy (Tilia platyphyllos).
| |
| Nižozemska lipa (Tilia × europaea) | |
| systematika | |
|---|---|
| Domena | Eukaryoty |
| Swět | Rostlinstwo |
| Eurosidy II | |
| rjad: | (Malvales) |
| swójba: | Šlězowe rostliny (Malvaceae) |
| podswójba: | Lipowe rostliny (Tilioideae) |
| ród: | Lipa[1][2] (Tilia) |
| družina: | Nižozemska lipa |
| wědomostne mjeno | |
| Tilia x europaea | |
| L. | |
Wopis
wobdźěłaćNižozemska lipa docpěje wysokosć wot hač do 30 m.
Króna je husta a wysoko zhorbjena. Zdónk je zawality a wjele prutow pušći.
Łopjena
wobdźěłaćKřiwje wutrobojte łopjena su błyšćace zelene a na kromje zubate. Wone docpěja dołhosć wot 6 hač do 10 cm a na delnim boku njesu běłe abo žołte roporowe brody.
Kćenja
wobdźěłaćKćěje w podlěću. Swêtłožołte kćenja so po łopjenach jewja. Wone steja po třoch hač po sedmjoch.
Płody
wobdźěłaćKulojte płody su tróšku rjapikate, kosmate a docpěwaja wulkosć wot něhdźe 8 mm.
Stejnišćo
wobdźěłaćRosće w lisćowych měšanych lěsach. Ale tež so jako nadróžny abo alejowy štom plahuje.
Rozšěrjenje
wobdźěłaćWužiwanje
wobdźěłaćNóžki
wobdźěłać- ↑ Pawoł Völkel: Prawopisny słownik hornjoserbskeje rěče. Hornjoserbsko-němski słownik. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 2005, ISBN 3-7420-1920-1, str. 238.
- ↑ W internetowym słowniku: Linde
Žórła
wobdźěłać- Botanica, Bäume und Sträucher, Über 2000 Pflanzenporträts, ISBN 978-3-8331-4467-7, strona 907, z wědomostnym mjenom Tilia × europaea (němsce)
- Bruno P. Kremer: Steinbachs Naturführer Bäume & Sträucher, ISBN 978-3-8001-5934-5, strona 280, z wědomostnym mjenom Tilia × holandica (němsce)
- Mayer, Schwegler: Welcher Baum ist das?, Bäume, Sträucher, Ziergehölze, ISBN 978-3-440-11273-1, strona 148, z wědomostnym mjenom Tilia × vulgaris (němsce)
- Brankačk, Jurij: Wobrazowy słownik hornjoserbskich rostlinskich mjenow na CD ROM. Rěčny centrum WITAJ, wudaće za serbske šule. Budyšin 2005.
- Kubát, K. (Hlavní editor): Klíč ke květeně České republiky. Academia, Praha (2002)
- Lajnert, Jan: Rostlinske mjena. Serbske. Němske. Łaćanske. Rjadowane po přirodnym systemje. Volk und Wissen Volkseigener Verlag Berlin (1954)
- Rězak, Filip: Němsko-serbski wšowědny słownik hornjołužiskeje rěče. Donnerhak, Budyšin (1920)
