Kinč
Kinč (němsce Kindisch) je wjes z 211[2] wobydlerjemi w zapadnej Hornjej Łužicy. Prěnja wjes při hornim běhu Čorneho Halštrowa leži pod Žiwinom (449 m) na zapadnym boku stareje krajneje dróhi wot Kamjenca do Biskopic a słuša wot lěta 1994 k Halštrowej.
| ||
| město: | Halštrow | |
| zagmejnowanje: | 1950 (do Rušicy) | |
| wobydlerstwo: | 211 (30. junija 2015)[1] | |
| wysokosć: | 245 metrow n.m.hł. | |
51.19055555555614.129444444444245
| ||
| póstowe čisło: | 01920 | |
| předwólba: | 035793 | |
 Kamjenje na wjeršku Žiwina pola Kinča | ||
wikidata: Kinč (Q65767137)
| ||
Susodnej wsy stej Rušica na sewjeru a Jědlow na sewjerowuchodźe. Přichodna wjes na juhu je Porchow. Kinč leži njedaloko zwjazkoweje awtodróhi 4.
Wjes, kotraž je z dwu- a třistronskich statokow wobstejacy lěsny łanowc, naspomni so prěni raz w lěće 1453 jako Kynsch.[3] Ležownostne knjejstwo měješe Halštrowske ryćerkubło. Hač do lěta 1950 bě Kinč samostatna gmejna, potom so do Rušicy zagmejnowa.
Křesćanscy wobydlerjo přisłušeja ewangelskej Halštrowsko-Protečanskej wosadźe. Horstka katolskich wobydlerjow přisłuša Wotrowskej wosadźe.
Žórła wobdźěłać
- Kindisch/Kinč. W: Lausitzer Bergland um Pulsnitz und Bischofswerda (= Werte unserer Heimat. Zwjazk 40). 1. nakład. Akademie Verlag, Berlin 1983, str. 55sl..
