Brunojcy
Brunojcy (pólsce Bronowice, němsce Braunsdorf) su łužiska wjes při prawym brjoze Nysy, kotraž słuša z lěta 1945 k Pólskej. Leži na juhu Lubušskeho wojewódstwa, tři kilometry sewjernje Wjeski (Łęknica) a sewjerowuchodnje Mužakowa při kromje Pückleroweho parka. Brunojce słušeja ke gmejnje Trjebule w Žarowskim wokrjesu a maja něhdźe 370 wobydlerjow. Historisce słušeja k Hornjej Łužicy a ležachu při hranicy Žahańskeho wojewódstwa, kiž bě dźěl Šleskeje.
| ||
gmejna: | Trjebule | |
wobydlerstwo: | 370 | |
51.5514.75
| ||
póstowe čisło: | ||
předwólba: | 68 | |
wikidata: Brunojcy (Q145075)
|
Stawizny
wobdźěłaćBrunojce słušachu k staroserbskim sydlenskim rumej wokoło Mužakowa a bě znajmjeńša wot 1366 přez nimale šěsć lětstotki dźěl Mužakowskeho stawoweho knjejstwa a Mužakowskeje wosady. Wjeska ležeše při nadregionalnje wuznamnej wikowanskej dróze via regia Lusatiae inferioris (tež Delnja krajna dróha), kotraž wjedźeše z Lipska přez Grodk, Mužakow a Žarow hač do Waršawy. Dla tutoho połoženja buchu Brunojce w Třicećilětnej wójnje ćežko wobškodźene.
Wot kónca Druheje swětoweje wójny słušeja Brunojce kaž cyła Łužica wuchodnje Nysy k Pólskej.
Wobydlerstwo
wobdźěłaćKónc 19. lětstotka běchu Brunojce po statistice Arnošta Muki jedna z mało zbywacych serbskorěčnych wjeskow wuchodnje Nysy. Rěčeše so Mužakowska narěč serbšćiny. Jenož wobydlerjo srěnich lětnikow rozumjachu němsce, stari a dźěći porno tomu scyła nic.[1] Cyłkownje wobsteješe wobydlerstwo z 357 Serbow (94,4 %) a 21 Němcow.[2] Tutón poměr so hakle přez industrializaciju přeměni. Hač do lěta 1910 so ličba wobydlerstwa nimale podwoji na 708.
Po 1945 dyrbjachu Serbja a Němcy wjesku wopušćić.
Wosobiny
wobdźěłać- Jan Wjelan (1773–1852) – farar a wučer w Slepom; rodźeny w Brunojcach
Žórła
wobdźěłać- ↑ Arnošt Muka: Pućowanja po Serbach. Nakład Domowiny, Budyšin 1957, S. 58f.
- ↑ Ernst Tschernik: Die Entwicklung der sorbischen Bevölkerung. Akademie-Verlag, Berlin 1954, str. 123. → wšě wjeski