Běły sněženc

Běły sněženc

Kwětnistwo běłeho sněženca (Symphoricarpos albus)
systematika
Domena	Eukaryoty
Swět	Rostlinstwo
	Asteridy Euasteridy II
rjad:	(Dipsacales)
swójba:	Kozylistowe rostliny (Caprifoliaceae)
ród:	Sněženc (Symphoricarpos)
družina:	Běły sněženc
wědomostne mjeno
Symphoricarpos albus
(L.) S.F.Blake

Běły sněženc (Symphoricarpos albus) je kerk ze swójby kozylistowych rostlinow (Caprifoliaceae).

Wopis

Běły sněženc je kerk, kotryž docpěwa wysokosć wot 1 hač 2 m.

Jara rozhałuzowane stołpiki njesu přećiwostejne, jejkojte, cyłokromne łopjena.

Kćěje wot julija hač awgusta. Kćenja docpěwaja dołhosć wot 5 hač 6 mm a steja w kłosach.

Jahody su běłe, kulowate, nabubnjene a docpěwaja wulkosć wot 0,5 hač 1,5 cm. Wone so hodźa lochko roztłóčić.

Stejnišćo

Rosće w parkach, zahrodach, za přikrućenje na skłoninach a brjohach, hdys a hdys wodrjewjene w chłódkojtych wudolinach, lěsach, na rěčnych brjohach. Pochadźa ze sewjerneje Ameriki.

Rozšěrjenje

• (Symphoricarpos orbiculatus) ma róžojte, 5 mm wulke jahody a mjeńše łopjena. Wón je robustny pyšny kerk.

Žórła

• Spohn, Aichele, Golte-Bechtle, Spohn: Was blüht denn da? Kosmos Naturführer (2008), ISBN 978-3-440-11379-0, strona 434 (němsce)
• Brankačk, Jurij: Wobrazowy słownik hornjoserbskich rostlinskich mjenow na CD ROM. Rěčny centrum WITAJ, wudaće za serbske šule. Budyšin 2005.
• Kubát, K. (Hlavní editor): Klíč ke květeně České republiky. Academia, Praha (2002)
• Lajnert, Jan: Rostlinske mjena. Serbske. Němske. Łaćanske. Rjadowane po přirodnym systemje. Volk und Wissen Volkseigener Verlag Berlin (1954)
• Rězak, Filip: Němsko-serbski wšowědny słownik hornjołužiskeje rěče. Donnerhak, Budyšin (1920)

Eksterne wotkazy

• Běły sněženc. W: FloraWeb.de. (němsce)