Zahrodna žołtnica
Zahrodna žołtnica (Lysimachia punctata) | |
systematika | |
---|---|
Domena | Eukaryoty |
Swět | Rostlinstwo |
Asteridy | |
rjad: | (Ericales) |
swójba: | Kropačkowe rostliny (Primulaceae) |
podswójba: | Myrsinowe rostliny (Myrsinoideae) |
ród: | Žołtnica[1] (Lysimachia) |
družina: | Zahrodna žołtnica |
wědomostne mjeno | |
Lysimachia punctata | |
L. | |
Zahrodna žołtnica (Lysimachia punctata) je rostlina z podswójby myrsinowych rostlinow (Myrsinoideae) znutřka swójby kropačkowych rostlinow (Primulaceae).
WopisWobdźěłać
Zahrodna žołtnica je trajne zelo, kotrež docpěje wysokosć wot 50 hač 100 cm. Rostlina je husto kosmata.
Stołpiki su njerozhałuzowane.
ŁopjenaWobdźěłać
Łopjena po třoch hač po šesćoch mutlički wutworja. Wone su dwójce hač trójce tak dołhe kaž šěroke a na delnim boku ćmowje dypkate.
KćenjaWobdźěłać
Kćěje wot junija hač awgusta. Kćenja steja po jednym hač po wosmjoch w łopjenowych rozporach. Keluškowe kónčki su zelene a nimaja čerwjenu kromu. Złotožołta króna je daloko likojta a njese pjeć jejkojtych kónčkow a docpěje wulkosć wot 2 hač 3 cm. Próškowe nitki su žałzojće kosmate.
StejnišćoWobdźěłać
Rosće jako pyšnu rostlinu w zahrodach, ale hdys a hdys wodźiwjene na pućowych kromach, brjóhach, w kerčinach a na pustych płoninach wustupuje. Ma radšo włóžne, wutkate a bazowe pódy.
RozšěrjenjeWobdźěłać
WužiwanjeWobdźěłać
NóžkiWobdźěłać
- ↑ Pawoł Völkel: Prawopisny słownik hornjoserbskeje rěče. Hornjoserbsko-němski słownik. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 2005, ISBN 3-7420-1920-1, str. 675.
ŽórłaWobdźěłać
- Spohn, Aichele, Golte-Bechtle, Spohn: Was blüht denn da? Kosmos Naturführer (2008), ISBN 978-3-440-11379-0, strona 278 (němsce)
- Brankačk, Jurij: Wobrazowy słownik hornjoserbskich rostlinskich mjenow na CD ROM. Rěčny centrum WITAJ, wudaće za serbske šule. Budyšin 2005.
- Kubát, K. (Hlavní editor): Klíč ke květeně České republiky. Academia, Praha (2002)
- Lajnert, Jan: Rostlinske mjena. Serbske. Němske. Łaćanske. Rjadowane po přirodnym systemje. Volk und Wissen Volkseigener Verlag Berlin (1954)
- Rězak, Filip: Němsko-serbski wšowědny słownik hornjołužiskeje rěče. Donnerhak, Budyšin (1920)