Wowča dornica

Wowča dornica
	A: Wowča dornica (Festuca ovina)
systematika
Domena	Eukaryoty
Swět	Rostlinstwo
	Monokotyledony
	Commelinidy
rjad:	(Poales)
swójba:	Słódke trawy (Poaceae)
ród:	Dornica (Festuca)
družina:	Wowča dornica
	wědomostne mjeno
	Festuca ovina
	L.
	Wikipedija:Projekt za botaniku

Wowča dornica (Festuca ovina) je rostlina ze swójby słódkich trawow (Poaceae).

Wopis

Wowča dornica je trajne zelo, kotrež docpěwa wysokosć wot 10 hač 60 cm. Rostlina twori huste kupy.

Stwjelco je zwjetša štyrihranite.

Stołpik ma zwjetša jenož 1-2 kolence.

Łopjena

Łopjena su seršćikojće zakulene abo fałdowane, zwjetša włóskćeńke, často hrube a namódreń zwobručowane. Łopjenowe kóžki su jara krótke.

Z krytymi łopjenami, kotrež často njesu worštu z wóska, rostlina je derje na suchotu přeměrjena.

Kćenja

Kćěje wot meje hač oktobra. Pakić docpěwa dołhosć wot (3) 5 hač 12 cm a je małko rozhałuzowana ze zrunanymi hałuzami. Kłóski su owalno-dołhojte a docpěwaja dołhosć wot 4 hač 7 (10) mm. Krywne pluwizny su zwjetša kochtate.

Stejnišćo

Rosće na suchich łukach, pastwach, skalnych škałobach, w swětłych lěsach. Preferuje zwjetša suche, małowutkate pódy na swětłych hač połchłódkojtych stejnišćach.

Rozšěrjenje

Wužiwanje

Łuki z wjele wowčeje dornicy so jenož jako wowču pastwu hodźa.

Zahrodnicy rady formy z jara módrje zwrobručowanymi łopjenami w kamjentynch zahrodach plahuja.

Podobna družina

Čerwjena dornica (Festuca rubra) ma často čerwjenojte kłóski. Jenož delnje łopjena su seršćate, mjeztym zo stołpikowe łopjena su płone abo rynojte.

Nóžki

↑ Pawoł Völkel: Prawopisny słownik hornjoserbskeje rěče. Hornjoserbsko-němski słownik. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 2005, ISBN 3-7420-1920-1, str. 96.
↑ W internetowym słowniku: Schwingel

Žórła

Schauer - Caspari: Pflanzenführer für unterwegs, ISBN 978-3-8354-0354-3, 2. nakład, 2008, strona 384 (němsce)
Spohn, Aichele, Golte-Bechtle, Spohn: Was blüht denn da? Kosmos Naturführer (2008), ISBN 978-3-440-11379-0, strona 454 (němsce)
Brankačk, Jurij: Wobrazowy słownik hornjoserbskich rostlinskich mjenow na CD ROM. Rěčny centrum WITAJ, wudaće za serbske šule. Budyšin 2005.
Kubát, K. (Hlavní editor): Klíč ke květeně České republiky. Academia, Praha (2002)
Lajnert, Jan: Rostlinske mjena. Serbske. Němske. Łaćanske. Rjadowane po přirodnym systemje. Volk und Wissen Volkseigener Verlag Berlin (1954)
Rězak, Filip: Němsko-serbski wšowědny słownik hornjołužiskeje rěče. Donnerhak, Budyšin (1920)

[1] Pawoł Völkel: Prawopisny słownik hornjoserbskeje rěče. Hornjoserbsko-němski słownik. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 2005, ISBN 3-7420-1920-1, str. 96.

[2] W internetowym słowniku: Schwingel

[1]

[2]