Sywny turkowski dźećel
| |
| Sywny turkowski dźećel (Onobrychis viciifolia) | |
| systematika | |
|---|---|
| Domena | Eukaryoty |
| Swět | Rostlinstwo |
| Rosidy Eurosidy I | |
| rjad: | (Fabales) |
| swójba: | Łušćinowcy (Fabaceae) |
| podswójba: | Mjetelojte kwěty (Faboideae) |
| ród: | Turkowski dźećel[1] (Onobrychis) |
| družina: | Sywny turkowski dźećel |
| wědomostne mjeno | |
| Onobrychis viciifolia | |
| Scop. | |
Sywny turkowski dźećel (Onobrychis viciifolia) je rostlina ze swójby łušćinowcow (Fabaceae).
Wopis
wobdźěłaćSywny turkowski dźećel je trajne zelo, kotrež docpěwa wysokosć wot 30 hač 60 cm.
Stołpik je zrunany.
Łopjena
wobdźěłaćŁopjena wobsteja z 15 hač do 29 owalnych, krótko stołpikatych, pjeritych, 3-8 mm šěrokich łopješkow.
Kćenja
wobdźěłaćKćěje wot meje hač do julija. Kćenja docpěwaja dołhosć wot 1 hač do 1,5 cm a tworja hustu, zrunanu kić, kotraž před rozkćěwom je jejkojće-dołhojta. Wone su róžojte, ćěmnje smužkate. Křidleška su jara małke. Kćenjowe stołpiki docpěwaja dołhosć wot 1 mm. Keluch docpěwa dołhosć wot 5 hač 8 mm, při čimž jeho zubki su dwójce hač štyri króc tak dołhe kaž keluškowa rołka. Króna je čerwjena a docpěwa dołhosć wot 10 hač 14 mm. Čołmik je nimale tak dołhi kaž chorhoj.
Płody
wobdźěłaćŁušćinowy płód je jejojty, docpěwa dołhosć wot 6 hač do 8 (10) mm a njese tołste kałače.
Stejnišćo
wobdźěłaćRosće na wapnowych suchich trawnikach a pućach. Rostlina je často kultiwowana.
Rozšěrjenje
wobdźěłaćRostlina pochadźa originalnje z juhowuchodneje Europy a dźensa w nimale cyłej Europje wustupuje.
Nóžki
wobdźěłaćŽórła
wobdźěłać- Schauer - Caspari: Pflanzenführer für unterwegs, ISBN 978-3-8354-0354-3, 2. nakład, 2008, strona 238 (němsce)
- Spohn, Aichele, Golte-Bechtle, Spohn: Was blüht denn da? Kosmos Naturführer (2008), ISBN 978-3-440-11379-0, strona 82 (němsce)
- Brankačk, Jurij: Wobrazowy słownik hornjoserbskich rostlinskich mjenow na CD ROM. Rěčny centrum WITAJ, wudaće za serbske šule. Budyšin 2005.
- Kubát, K. (Hlavní editor): Klíč ke květeně České republiky. Academia, Praha (2002)
- Lajnert, Jan: Rostlinske mjena. Serbske. Němske. Łaćanske. Rjadowane po přirodnym systemje. Volk und Wissen Volkseigener Verlag Berlin (1954)
- Rězak, Filip: Němsko-serbski wšowědny słownik hornjołužiskeje rěče. Donnerhak, Budyšin (1920)