Sywny turkowski dźećel
Sywny turkowski dźećel (Onobrychis viciifolia) je rostlina ze swójby łušćinowcow (Fabaceae).
| |
| Sywny turkowski dźećel (Onobrychis viciifolia) | |
| systematika | |
|---|---|
| Domena | Eukaryoty |
| Swět | Rostlinstwo |
| Rosidy Eurosidy I | |
| rjad: | (Fabales) |
| swójba: | Łušćinowcy (Fabaceae) |
| podswójba: | Mjetelojte kwěty (Faboideae) |
| ród: | Turkowski dźećel[1] (Onobrychis) |
| družina: | Sywny turkowski dźećel |
| wědomostne mjeno | |
| Onobrychis viciifolia | |
| Scop. | |
Wopis
wobdźěłaćSywny turkowski dźećel je trajne zelo, kotrež docpěwa wysokosć wot 30 hač 60 cm.
Stołpik je zrunany.
Łopjena
wobdźěłaćŁopjena wobsteja z 15 hač do 29 owalnych, krótko stołpikatych, pjeritych, 3-8 mm šěrokich łopješkow.
Kćenja
wobdźěłaćKćěje wot meje hač do julija. Kćenja docpěwaja dołhosć wot 1 hač do 1,5 cm a tworja hustu, zrunanu kić, kotraž před rozkćěwom je jejkojće-dołhojta. Wone su róžojte, ćěmnje smužkate. Křidleška su jara małke. Kćenjowe stołpiki docpěwaja dołhosć wot 1 mm. Keluch docpěwa dołhosć wot 5 hač 8 mm, při čimž jeho zubki su dwójce hač štyri króc tak dołhe kaž keluškowa rołka. Króna je čerwjena a docpěwa dołhosć wot 10 hač 14 mm. Čołmik je nimale tak dołhi kaž chorhoj.
Płody
wobdźěłaćŁušćinowy płód je jejojty, docpěwa dołhosć wot 6 hač do 8 (10) mm a njese tołste kałače.
Stejnišćo
wobdźěłaćRosće na wapnowych suchich trawnikach a pućach. Rostlina je často kultiwowana.
Rozšěrjenje
wobdźěłaćRostlina pochadźa originalnje z juhowuchodneje Europy a dźensa w nimale cyłej Europje wustupuje.
Nóžki
wobdźěłaćŽórła
wobdźěłać- Schauer - Caspari: Pflanzenführer für unterwegs, ISBN 978-3-8354-0354-3, 2. nakład, 2008, strona 238 (němsce)
- Spohn, Aichele, Golte-Bechtle, Spohn: Was blüht denn da? Kosmos Naturführer (2008), ISBN 978-3-440-11379-0, strona 82 (němsce)
- Brankačk, Jurij: Wobrazowy słownik hornjoserbskich rostlinskich mjenow na CD ROM. Rěčny centrum WITAJ, wudaće za serbske šule. Budyšin 2005.
- Kubát, K. (Hlavní editor): Klíč ke květeně České republiky. Academia, Praha (2002)
- Lajnert, Jan: Rostlinske mjena. Serbske. Němske. Łaćanske. Rjadowane po přirodnym systemje. Volk und Wissen Volkseigener Verlag Berlin (1954)
- Rězak, Filip: Němsko-serbski wšowědny słownik hornjołužiskeje rěče. Donnerhak, Budyšin (1920)