Radušc
Radušc (prjedy tež Radušć; němsce Rehnsdorf) je wjes w Delnjej Łužicy a wobydleny gmejnski dźěl[1] Drjowka we wokrjesu Sprjewja-Nysa. Słuša k měšćanskemu dźělej Jazorki a bě hač do 10. januara 1973 samostatna gmejna.
| |||||
město: | Drjowk | ||||
zagmejnowanje: | 10. januara 1973 (do Jazorkow) | ||||
wysokosć: | 110 metrow n.m.hł. | ||||
51.638314.2817110
| |||||
póstowe čisło: | 03116 | ||||
předwólba: | 035602 | ||||
wotwodźene słowa: |
| ||||
Hłowna dróha w Radušcu | |||||
wikidata: Radušc (Q47485863)
|
Geografija
wobdźěłaćWjes leži pjeć kilometrow juhowuchodnje Drjowka při krajnej dróze L52 do Grodka. Južnje Radušca rozpřestrěwa so Wjelčanska jama. Susodne wsy su Huraz na sewjeru, Wjelike Dobrynje na sewjerowuchodźe, Paprotna na juhozapadźe a Jazorki na zapadźe.
Juhowuchodnje Radušca ležeštej wjesce Tšuckojce a Bukowk, kotrejž buštej za Wjelčansku jamu w lětomaj 1987/1988 wotbagrowanej.
Wobydlerstwo a rěč
wobdźěłaćPo Mukowej Statistice Łužiskich Serbow měješe Radušc srjedź 1880tych lět cyłkownje 145 wobydlerjow, z kotrychž běchu 98 Serbja (68 %).[2] Wučer Nowotny wopisuje situaciju w lěće 1887 tak: „Starši ludźo rěča hišće serbsce, młodźi a šulske dźěći mjez sobu a zdźěla tež w swójbje němsce.“[3]
Nóžki
wobdźěłać- ↑ „bewohnter Gemeindeteil“
- ↑ Ernst Tschernik: Die Entwicklung der sorbischen Bevölkerung. Akademie-Verlag, Berlin 1954. → wšě wjeski
- ↑ Wotmołwa Radoslava Nowotneho, Wenkerbogen čo. 07440 (digitalizat).
Wotkaz
wobdźěłać- Radušc w datowej bance delnjoserbskich městnych mjenow na dolnoserbski.de (delnjoserbsce)
Domašojce (Domsdorf) |
Chusej (Kausche) |
Jazorki (Jehserig) |
Kózle (Casel) |
Lubošc (Laubst) |
Lutol (Leuthen) |
Maliń (Greifenhain) |
Skjarbošc (Schorbus) |
Źiwize (Siewisch)
Dalše sydlišća
Gólašow (Golschow) | Huraz (Auras) | Chórice (Göritz) | Kóšnojce (Koschendorf) | Lěźiny (Löschen) | Merkur | Njamorojce (Illmersdorf) | Paprotna (Papproth) | Radowašojce (Radensdorf) | Radušc (Rehnsdorf) | Šćeńc (Steinitz) | Wóseńck (Klein Oßnig)