Radušc

wjes w Delnjej Łužicy; gmejnski dźěl Drjowka

Radušc (prjedy tež Radušć; němsce Rehnsdorf) je wjes w Delnjej Łužicy a wobydleny gmejnski dźěl[1] Drjowka we wokrjesu Sprjewja-Nysa. Słuša k měšćanskemu dźělej Jazorki a bě hač do 10. januara 1973 samostatna gmejna.

Radušc
Rehnsdorf
Połoženje na karće Delnjeje Łužicy
Połoženje na karće Delnjeje Łužicy
DEC
město: Drjowk
zagmejnowanje: 10. januara 1973 (do Jazorkow)
wysokosć: 110 metrow n.m.hł.
51.638314.2817110
póstowe čisło: 03116
předwólba: 035602
wotwodźene
słowa:
wobydler/ka:
Radušcanaŕ/-ka
adjektiw:
radušcański
skłonowanje:
, tam, Radušc, , tam
Hłowna dróha w Radušcu
Hłowna dróha w Radušcu

Hłowna dróha w Radušcu

Geografija

wobdźěłać

Wjes leži pjeć kilometrow juhowuchodnje Drjowka při krajnej dróze L52 do Grodka. Južnje Radušca rozpřestrěwa so Wjelčanska jama. Susodne wsy su Huraz na sewjeru, Wjelike Dobrynje na sewjerowuchodźe, Paprotna na juhozapadźe a Jazorki na zapadźe.

Juhowuchodnje Radušca ležeštej wjesce Tšuckojce a Bukowk, kotrejž buštej za Wjelčansku jamu w lětomaj 1987/1988 wotbagrowanej.

Wobydlerstwo a rěč

wobdźěłać

Po Mukowej Statistice Łužiskich Serbow měješe Radušc srjedź 1880tych lět cyłkownje 145 wobydlerjow, z kotrychž běchu 98 Serbja (68 %).[2] Wučer Nowotny wopisuje situaciju w lěće 1887 tak: „Starši ludźo rěča hišće serbsce, młodźi a šulske dźěći mjez sobu a zdźěla tež w swójbje němsce.“[3]

  1. „bewohnter Gemeindeteil“
  2. Ernst Tschernik: Die Entwicklung der sorbischen Bevölkerung. Akademie-Verlag, Berlin 1954. → wšě wjeski
  3. Wotmołwa Radoslava Nowotneho, Wenkerbogen čo. 07440 (digitalizat).
  • Radušc w datowej bance delnjoserbskich městnych mjenow na dolnoserbski.de (delnjoserbsce)
Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije