Pawoł Šołta
 |
Tutón zapisk zaběra so z katolskim fararjom. Za serbskeho spěwarja hlej Pawoł Šołta (1934). |
Pawoł Šołta (němsce Paul Scholze; * 6. meje 1875 we Wotrowje, † 7. awgusta 1948 w Lubiju) bě serbski katolski farar, spisowaćel a domiznowědnik.
Narodźi so jako šeste dźěćo klamarja Mikławša Šołty a jeho mandźelskeje Marje, rodź. Cyžec z Kašec[1] a bratr Bena Pětra Šołty (* 1851) a Jurja Šołty (* 1888) we Wotrowje a běše wot 1890 do 1897 chowanc Serbskeho seminara w Praze. W čěskej stolicy wopytowaše hač do lěta 1895 němskorěčny Małostronski gymnazij a studowaše w lětomaj 1896/97 teologiju. Zakónči swój studij w Mohuču.
Po nawróće do Łužicy skutkowaše jako kapłan w Radworju (1898/99), Žitawje, Seitendorfje a Wostrowcu. W lěće 1900 dósta farske městno w Lubiju, hdźež hač do swojeje smjerće wosta.
Šołta wozjewi knižnje pućowanskej reportaži Bosniski kraj a raj (Budyšin 1918) a Częstochowa – Pólski Róžant (Budyšin 1915). Domiznowědnje pisaše wo Wotrowskim hrodźišću (Wotrow. Łužiska Troja. Budyšin 1922). Nimo toho napisa fejetonistiske dopomnjenki wo studentskim žiwjenju w Praze.
Pawoł Šołta bu ze sylnym wobdźělenjom serbskeho ludu na samsnym dnju kaž Jan Cyž-Hajničanski na Wotrowskim kěrchowje pochowany.[2]
Dalše spisy wobdźěłać
- Ostro, das sächsische Troja. Drježdźany 1918.
- Cyrkej Najswj. Wutroby Jězusoweje w Baćonju. W: Krajan 53 (1920), str. 44–50.
Žórło wobdźěłać
- Jurij Młynk: Šołta, Pawoł. W: Jan Šołta, Pětr Kunze, Franc Šěn (wud.): Nowy biografiski słownik k stawiznam a kulturje Serbow. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 1984, str. 553