Parcow

**Parcow**
Groß Partwitz
	Parcow na karće Hornjeje Łužicy
	Parcow na karće Hornjeje Łužicy
	51.52916714.148611 Koordinaty: 51° 31′ 45″ S, 14° 8′ 55″ W
póstowe čisło:
předwólba:
	Parcow na karće z lěta 1920 Parcow na karće z lěta 1920
	wikidata: Parcow (Q15111844)

Parcow (němsce Groß Partwitz) bě srjedźołužiska holanska wjeska sewjerozapadnje Wojerec a wuchodnje Złeho Komorowa, na teritoriju dźensnišeje gmejny Halštrowska Hola. W lětomaj 1969/1970 bu za brunicowu jamu Škodow wotbagrowana. Dźensa nadeńdźe so na městnje něhdyšeje wsy Parcowski jězor.

Stawizny

Wopomnjenski kamjeń za Parcow w Bjezdowach

Wjes, kotraž bu w formje nawsowca natwarjena, naspomni so prěni raz w lěće 1401 jako Particz a słušeše k Wojerowskemu stawowemu knjejstwu. Wjesne mjeno pochadźa najskerje wot staroserbskeho słowa para („błóto“). Hižo wokoło 1500 steješe tu cyrkej, kotraž bě hač do lěta 1542 z filialnej cyrkwju Wojerowskeje wosady a potom – po reformaciji – sama z wosadnej cyrkwju.^[1]

Při přesydlenju w lětomaj 1969/70 wopušćichu cyłkownje 415 wobydlerjow swoju domiznu, 15 z nich do noweho wjesneho dźěla Nowy Parcow pola Bjezdowow.

Wobydlerstwo a rěč

Po statistice Arnošta Muki rěčachu w lěće 1884 wot cyłkownje 535 wobydlerjow Parcowskeje gmejny 522 serbsce (98 %).^[2] W cyłej Parcowskej wosadźe chodźachu tehdy 476 wosadnych k serbskej a 160 k němskej spowědźi.^[3] Parcowske žony chodźachu tehdy hač na dwě wuwzaći wšě w serbskej drasće, kiž słušeše k Wojerowskemu drastowemu regionej. W 1930tych lětach wotpołožichu holcy poněčim serbsku drastu a chodźachu po „měšćanskim wašnju“.

Arnošt Černik zwěsći 1956 serbskorěčny podźěl wobydlerstwa wot jenož hišće 33,1 %.^[4]

Wosobiny

Kito Fryco Stempel (1787–1867), farar a basnik; narodźeny w Parcowje

Hlej tež

Lisćina wotbagrowanych wsow we Łužicy

Literatura

Groß Partwitz: Wandlungen eines Dorfes. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 1976.
Frank Förster: Verschwundene Dörfer im Lausitzer Braunkohlenrevier. [=Spisy Serbskeho instituta 8] Wobdźěłane a rozšěrjene wudaće, Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 2014, str. 92–102, ISBN 978-3-7420-1623-2.

Žórla

Archiv verschwundener Orte Forst/Horno: Dokumentation bergbaubedingter Umsiedlung. 2010, s. 244sl.

↑ Parcow w Digitalnym stawizniskim zapisu městnow Sakskeje (němsce)
↑ Ernst Tschernik: Die Entwicklung der sorbischen Bevölkerung. Akademie-Verlag, Berlin 1954. → wšě wjeski
↑ Arnošt Muka: Statistika Łužiskich Serbow. Wobličenje a wopisanje hornjo- a delnjo-łužiskeho Serbowstwa w lětach 1880–1885. Budyšin 1884–86, str. 177
↑ Ludwig Elle: Sprachenpolitik in der Lausitz. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 1995, str. 249. [604 wobydlerjo, z nich 137 dorosćenych z aktiwnymi znajomosćemi serbšćiny, 30 z pasiwnymi, 33 serbskich dźěći a młodostnych, 404 bjez znajomosćow] → wšě wjeski

[1] Parcow w Digitalnym stawizniskim zapisu městnow Sakskeje (němsce)

[2] Ernst Tschernik: Die Entwicklung der sorbischen Bevölkerung. Akademie-Verlag, Berlin 1954. → wšě wjeski

[3] Arnošt Muka: Statistika Łužiskich Serbow. Wobličenje a wopisanje hornjo- a delnjo-łužiskeho Serbowstwa w lětach 1880–1885. Budyšin 1884–86, str. 177

[4] Ludwig Elle: Sprachenpolitik in der Lausitz. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 1995, str. 249. [604 wobydlerjo, z nich 137 dorosćenych z aktiwnymi znajomosćemi serbšćiny, 30 z pasiwnymi, 33 serbskich dźěći a młodostnych, 404 bjez znajomosćow] → wšě wjeski

[1]

[2]

[3]

[4]