Parcow

wotbagrowana wosadna wjes w Hornjej Łužicy

Parcow (němsce Groß Partwitz) bě srjedźołužiska holanska wjeska sewjerozapadnje Wojerec a wuchodnje Złeho Komorowa, na teritoriju dźensnišeje gmejny Halštrowska Hola. W lětomaj 1969/1970 bu za brunicowu jamu Škodow wotbagrowana. Dźensa nadeńdźe so na městnje něhdyšeje wsy Parcowski jězor.

Parcow
Groß Partwitz
Parcow na karće Hornjeje Łužicy
Parcow na karće Hornjeje Łužicy
DEC
51.52916714.148611
póstowe čisło:
předwólba:
Parcow na karće z lěta 1920
Parcow na karće z lěta 1920

Parcow na karće z lěta 1920

 
Wopomnjenski kamjeń za Parcow w Bjezdowach

Wjes, kotraž bu w formje nawsowca natwarjena, naspomni so prěni raz w lěće 1401 jako Particz a słušeše k Wojerowskemu stawowemu knjejstwu. Wjesne mjeno pochadźa najskerje wot staroserbskeho słowa para („błóto“). Hižo wokoło 1500 steješe tu cyrkej, kotraž bě hač do lěta 1542 z filialnej cyrkwju Wojerowskeje wosady a potom – po reformaciji – sama z wosadnej cyrkwju.[1]

Při přesydlenju w lětomaj 1969/70 wopušćichu cyłkownje 415 wobydlerjow swoju domiznu, 15 z nich do noweho wjesneho dźěla Nowy Parcow pola Bjezdowow.

Wobydlerstwo a rěč

wobdźěłać

Po statistice Arnošta Muki rěčachu w lěće 1884 wot cyłkownje 535 wobydlerjow Parcowskeje gmejny 522 serbsce (98 %).[2] W cyłej Parcowskej wosadźe chodźachu tehdy 476 wosadnych k serbskej a 160 k němskej spowědźi.[3] Parcowske žony chodźachu tehdy hač na dwě wuwzaći wšě w serbskej drasće, kiž słušeše k Wojerowskemu drastowemu regionej. W 1930tych lětach wotpołožichu holcy poněčim serbsku drastu a chodźachu po „měšćanskim wašnju“.

Arnošt Černik zwěsći 1956 serbskorěčny podźěl wobydlerstwa wot jenož hišće 33,1 %.[4]

Literatura

wobdźěłać
  • Groß Partwitz: Wandlungen eines Dorfes. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 1976.
  • Frank Förster: Verschwundene Dörfer im Lausitzer Braunkohlenrevier. [=Spisy Serbskeho instituta 8] Wobdźěłane a rozšěrjene wudaće, Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 2014, str. 92–102, ISBN 978-3-7420-1623-2.


  • Archiv verschwundener Orte Forst/Horno: Dokumentation bergbaubedingter Umsiedlung. 2010, s. 244sl.
  1. Parcow w Digitalnym stawizniskim zapisu městnow Sakskeje (němsce)
  2. Ernst Tschernik: Die Entwicklung der sorbischen Bevölkerung. Akademie-Verlag, Berlin 1954. → wšě wjeski
  3. Arnošt Muka: Statistika Łužiskich Serbow. Wobličenje a wopisanje hornjo- a delnjo-łužiskeho Serbowstwa w lětach 1880–1885. Budyšin 1884–86, str. 177
  4. Ludwig Elle: Sprachenpolitik in der Lausitz. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 1995, str. 249. [604 wobydlerjo, z nich 137 dorosćenych z aktiwnymi znajomosćemi serbšćiny, 30 z pasiwnymi, 33 serbskich dźěći a młodostnych, 404 bjez znajomosćow] → wšě wjeski
Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije