Mała kopřiwa
Mała kopřiwa (Urtica urens) je rostlina ze swójby kopřiwowych rostlinow (Urticaceae). Dalše serbske mjeno je žahalca.
| |
| Mała kopřiwa (Urtica urens) | |
| systematika | |
|---|---|
| Domena | Eukaryoty |
| Swět | Rostlinstwo |
| Eurosidy I | |
| rjad: | (Rosales) |
| swójba: | Kopřiwowe rostliny (Urticaceae) |
| tribus: | Urticeae |
| ród: | Kopřiwa[1][2] (Urtica) |
| družina: | Mała kopřiwa |
| wědomostne mjeno | |
| Urtica urens | |
| L. | |
Wopis
wobdźěłaćMała kopřiwa je jednodomna, jednolětna rostlina, kotraž docpěwa wysokosć wot 10 hač 60 cm.
Stołpik je njewobšěrny a štyrihranity.
Łopjena
wobdźěłaćŁopjena su přećiwostejne, eliptiske abo jejkojte, tupe, swětłozelene a docpěwaja dołhosć wot 2 hač do 4 (5) cm.
Kćenja
wobdźěłaćKćěje wot junija hač septembra. Pakić njese muske a žónske kćenja a je krótša hač łopjenowy stołpik.
Palne kosmy a wobsahowe maćizny
wobdźěłaćPři dótknjenju špicy palnych kosmow wotłamaja, kaž kanile do kože so drěja a jich wobsah wuprózdnja. Wobsah wobsteji z histamina, acetylcholina, mrowjaceje kisaliny a hišće nic dokładnje identifikowaneho jěda. Palenje je při tutej družinje sylniše hač při wulkej kopřiwje.
Stejnišćo
wobdźěłaćRosće na smjećowych městnach, zanjerodźenych zahrodach, hnojowych městnach, winicach, hródźach. Preferuje ekstremnje dusykate pódy.
Rozšěrjenje
wobdźěłaćRostlina je w Europje rozšěrjena.
Wužiwanje
wobdźěłaćNóžki
wobdźěłać- ↑ Pawoł Völkel: Prawopisny słownik hornjoserbskeje rěče. Hornjoserbsko-němski słownik. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 2005, ISBN 3-7420-1920-1, str. 210.
- ↑ W internetowym słowniku: Brennnessel
Žórła
wobdźěłać- Schauer - Caspari: Pflanzenführer für unterwegs, ISBN 978-3-8354-0354-3, 2. nakład, 2008, strona 350, jako podobna družina Kleine Brennnessel (U. urens) pod hesłom Große Brennnessel (Urtica dioica) (němsce)
- Spohn, Aichele, Golte-Bechtle, Spohn: Was blüht denn da? Kosmos Naturführer (2008), ISBN 978-3-440-11379-0, strona 342 (němsce)
- Brankačk, Jurij: Wobrazowy słownik hornjoserbskich rostlinskich mjenow na CD ROM. Rěčny centrum WITAJ, wudaće za serbske šule. Budyšin 2005.
- Kubát, K. (Hlavní editor): Klíč ke květeně České republiky. Academia, Praha (2002)
- Lajnert, Jan: Rostlinske mjena. Serbske. Němske. Łaćanske. Rjadowane po přirodnym systemje. Volk und Wissen Volkseigener Verlag Berlin (1954)
- Rězak, Filip: Němsko-serbski wšowědny słownik hornjołužiskeje rěče. Donnerhak, Budyšin (1920)