Łužiske horiny

Łužiske horiny (čěsce Lužické hory, němsce Lausitzer Gebirge) su srjedźne horiny na juhowuchodźe Hornjeje Łužicy a na sewjeru Čěskeje, mjez Połobskimi pěskowčinami (Čěskej Šwicu) na zapadźe a Jěšćedom na wuchodźe. Łužiski podźěl tworja Žitawske horiny. Na sewjeru rozpřestrěwaja so Łužiske hory (němsce Lausitzer Bergland), na juhozapadźe přizamkuja so Čěske srjedźne horiny. Kónčina steji w Čěskej jako ChKO Lužické hory pod přirodoškitom. W Němskej płaća Žitawske horiny wot lěta 2007 jako přirodny park. Najwyši wjeršk Łužiskich horin a zdobom sakskeho dźěla Łužicy je Łysa (793 m).

Napohlad Łužiskich horin z Ojwinom a horu Hvozd z łužiskeho boka

Łužiske horiny słušeja jako dźěl zapadnych Sudetow k Čěskim namjeznym horinam, kaž Kyrkonoše, Rudne horiny a Šumawa.

Wjerški

Jedlová na čěskim boku Łužiskich horin

Wjetšina najwyšich wjerškow we Łužiskich horinach nadeńdźe so na hłownym hrjebjenju, tak nimo Łysy tež Pěnkavčí vrch (Finkenkoppe, 792 m), Hvozd (Hochwald, 750 m) a Studenec (Kaltenberg, 736 m). Markantnej horje Jedlová (Tannenberg, 774 m) a Klíč (Kleis, 760 m) stejetej trochu zboka južnje hłowneho hrjebjenja. Podoba tutych najwyšich horow pokazuje, zo su bjez wuwzaća wulkaniskeho pochada.

Puće

Ze starodawna wjedźe jenož mało pućow přez huste lěsy Łužiskich horin. W srjedźowěku běštej najwažnišej z tutych Čěskich šćežkow Stara Praska dróha a Stara Jablonska dróha. Čara Stareje Praskeje dróhi přez Stožecké sedlo wužiwa so zdźěla hač do dźensnišeho za dalokodróhu z Łužicy do Prahi.

Jenička železniska čara, kotraž přeprěkuje Łužiske horiny, je Bakov nad Jizerou–Habrachćicy, wotrězk něhdyšeje Čěskeje sewjerneje železnicy. Wona wužiwa přesmyk pod horu Jedlová pola Rybniště.

Wotkaz

 Commons: Łužiske horiny – Zběrka wobrazow, widejow a awdiodatajow

50.84888888888914.646944444444