Esperanto je najznaćiša, najčasćišo wužiwana planowa rěč, kotruž Ludwig Lazarus Zamenhof hižo w lěće 1887 w měsće Waršawa wutwori. Prěnja kniha je w rušćinje, pólšćinje, němčinje a francošćinje wušła a měješe 44 stronow. Mjeno rěče běše prěnjotnje pseudonym awtora (dr. Esperanto, serbsce: nadźijacy (wosoba)).

Esperanto
alternatiwne mjeno Internacia lingvo
přełožk alternatiwneho mjena mjezynarodna rěč1
awtor Ludwig Lazarus Zamenhof
lěto 1887
kraje we wjace hač 115 krajach
rěčnicy njeznate (trochowanja mjez 100 000–1,6 milionami)
znamjenja a klasifikacija
klasifikacija planowe rěče
družina pisma łaćonski alfabet
oficielny status
hamtska rěč nihdźe; oficialnje wužiwana w někotrych mjezynarodnych organizacijach
regulowaca institucija Akademio de Esperanto
rěčne kody
ISO 639-1:

eo

ISO 639-2:

epo

ISO 639-3 (SIL):

ESP

komentar
1 Po titulu prěnjeje knihi:
"Международный язык"
wikipedija
Wobdźěłać
p  d  w
Esperantowej symbolej
Chorhoj Jubilejny symbol
Esperantowa chorhoj
Esperantowa chorhoj
Jubilejny symbol Esperanta
Jubilejny symbol Esperanta
Ludwik Zamenhof

Wužiwanje

wobdźěłać

Esperanto so we wjele krajach wužiwa, mjez druhim w Němskej hižo wot wjace hač 100 lět.

Rěčnicy so na pućowanjach a zarjadowanjach zetkawaja, wužiwaja Esperanto w městnych skupinach a w interneće, maja listowe přećelstwa, čitaja literaturu w Esperanće, posłuchaja esperantsku hudźbu a wužiwaja Esperanto we wjele žiwjenskich wokruhach. Druhdy Esperanto funguje jako swójbna rěč. Tež eksistuja radijowe wusyłanja w tutej rěče. Ale tež podkasty hižo eksistuja.

Esperanto wužiwa łaćonski alfabet z někotrymi diakritiskimi pismikami: a, b, c, ĉ, d, e, f, g, ĝ, h, ĥ, i, j, ĵ, k, l, m, n, o, p, r, s, ŝ, t, u, ŭ, v, z. Pismiki q, x, y njeeksistuja w prawych esperantskich słowach. Alfabet je fonematiski.

Esperance hornjoserbsce druhi přikład přełožk
ĉ č němsce tsch ĉapo čapka
ĝ čěsce, chorwatsce: dž ĝangalo dźungl
ĥ ch tež němsce, pólsce, čěsce ch ĥoro chór
ĵ ž tež čěsce, chorwatsce ž ĵurnalisto žurnalist
ŝ š tež čěsce, chorwatsce š ŝanco šansa
ŭ w tež swahilsce, jendźelsce w aŭto awto
v němsce a pólsce w vazo waza

W Esperanće ma kóžda słowna družina swoje wosebite kóncowki, po kotrychž móžeš słownu družinu jasnje spóznać. Substantiwy a adjektiwy maja dwaj padaj, nominatiw (-) a akuzatiw (-n), ale tež dwě gramatiskej čisle, singular (-) a plural (-j). Pluralowy akuzatiw kónči so na -jn, znamješko plurala tuž před tym akuzatiwa steji. Na přikład Paŭlo havas suprasorabajn librojn. "Pawoł ma hornjoserbske knihi."

Lokalne adwerby móža akuzatiwny n měć, hdyž směr zwuraznjeja, na př. tie "tam, tamle" - tien "tam".

Z werba danci "rejować" móže substantiw nastać danco "reja", adjektiw danca "rejowanski" a adwerb dance "rejowansce", ale tež z substantiwa martelo "hamor" móže nastać werb marteli "klepać z hamorom", adjektiw martela "hamorowy" a adwerb martele "z hamorom".

słowna družina kóncowka přikład funkcija komentar
substantiw o kato "kóčka" dika kato "tołsta kóčka"
adjektiw a dika "tołsty"
adwerb e ofte "husto, často"
werb i danci "rejować" infinitiw njeprawidłowne werby
njejsu
as mi dancas "ja rejuju" prezens
is mi dancis "ja rejowach" imperfekt
os mi dancos "ja budu rejować" futur
u dancu "rejuj(će)" imperatiw
us mi dancus "ja by rejował(a)" konjunktiw


Někotři spisowaćeljo

wobdźěłać

Hižo w lěće 1887 počachu někotři spisowaćeljo knihi w rěči Esperanto spisować abo literaturu z druhich rěčow přełožować.

Eksterne wotkazy

wobdźěłać

« Esperanto » w druhich projektach Wikimedije:


Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije