Dźiwja kaledźina

Dźiwja kaledźina

Ilustracija dźiwjeje kaledźiny (Viburnum opulus)
systematika
Domena	Eukaryoty
Swět	Rostlinstwo
	Asteridy Euasteridy II
rjad:	(Dipsacales)
swójba:	Pižmonkowe rostliny (Adoxaceae)
ród:	Kaledźina (Viburnum)
družina:	Dźiwja kaledźina
wědomostne mjeno
Viburnum opulus
.

Dźiwja kaledźina (Viburnum opulus) je kerk ze swójby pižmonkowych rostlinow (Adoxaceae).

Po někotrych žórłach rostlina je swójbje kozylistowych rostlinow (Caprifoliaceae) zarjadowana.

Dźiwja kaledźina ze zrałych płodami

Dźiwja kaledźina z kćenjemi

Wopis

Dźiwja kaledźina je kerk, kotryž docpěwa wysokosć wot 1,5 hač 3 m.

Łopjena

Na woběmaj bokomaj zelene, nahe łopjena su přećiwostejne, njeprawidłownje zubate a třilapate abo pjećlapate a docpěwaja dołhosć a šěrokosć wot 12 cm.

Kćenja

Kćěje wot meje hač junija. Běłe kćenja docpěwaja šěrokosć wot 6 hač 8 mm a steja w 5 hač 10 cm šěrokich wokołkowyach pakićach, mjeztym zo kromowe kćenja su sterilne a jara wjetšene (1-2cm).

Płody

Hač 1 cm wulke, kulojte płody su čerwjene a brěčkate a docpěwaja šěrokosć wot 8 hač 10 mm.

Stejnišćo

Rosće w łučinowych lěsach, na lěsnych kromach, rěčnych wobkromach a w žiwych płotach. Preferuje wutkate pódy.

Rozšěrjenje

Rostlina je w nimale cyłej Europje rozšěrjena.

Žórła

• Schauer - Caspari: Pflanzenführer für unterwegs, ISBN 978-3-8354-0354-3, 2. nakład, 2008, strona 464 (němsce)
• Spohn, Aichele, Golte-Bechtle, Spohn: Was blüht denn da? Kosmos Naturführer (2008), ISBN 978-3-440-11379-0, strona 432 (němsce)
• Brankačk, Jurij: Wobrazowy słownik hornjoserbskich rostlinskich mjenow na CD ROM. Rěčny centrum WITAJ, wudaće za serbske šule. Budyšin 2005.
• Kubát, K. (Hlavní editor): Klíč ke květeně České republiky. Academia, Praha (2002)
• Lajnert, Jan: Rostlinske mjena. Serbske. Němske. Łaćanske. Rjadowane po přirodnym systemje. Volk und Wissen Volkseigener Verlag Berlin (1954)
• Rězak, Filip: Němsko-serbski wšowědny słownik hornjołužiskeje rěče. Donnerhak, Budyšin (1920)