Běła fijałka
| |
| Běła fijałka (Viola alba) | |
| systematika | |
|---|---|
| Domena | Eukaryoty |
| Swět | Rostlinstwo |
| rjadownja: | Rosopsida |
| rjad: | (Violales ) |
| swójba: | fijałkowe rostliny (Violaceae) |
| ród: | Fijałka |
| družina: | Běła fijałka |
| wědomostne mjeno | |
| Viola alba | |
| Besser (1809) | |
Běła fijałka (Viola alba) je rostlina ze swójby fijałkowych rostlinow (Violaceae).
Wopisanje
wobdźěłaćBěła fijałka je trajne zelo, kotrež docpěwa wysokosć wot 5 hač 10 cm.
Łopjena su swětłozelene a 1 - 1,5 raz tak dołhe kaž šěroke a wutrobojće-jejkojte. Jich stołpik je wotstejo kosmaty.
Kćěje wot měrca hač apryla. Běłe kćenja docpěwaja dołhosć wot 1 hač 2 cm.
Stejnišćo
wobdźěłaćRosće na ćopłych lěsnych a kerčinowych kromach, w swětłych bohatych na zelach lisćowych lěsach a na pućach. Preferuje w prawej měrje suche, wutkate, zwjetša wapnite hlinjane pódy w ćopłych połoženjach.
Rozšěrjenje
wobdźěłaćRostlina wustupuje předewšěm w sewjernej Africe a kónčinach Srjedźneho morja a při nas dosaha sewerjnu hranicu jeje rozšěrjenja.
Wužiwanje
wobdźěłaćŽórła
wobdźěłać- Spohn, Aichele, Golte-Bechtle, Spohn: Was blüht denn da? Kosmos Naturführer (2008), ISBN 978-3-440-11379-0, strona 188 (němsce)
- Brankačk, Jurij: Wobrazowy słownik hornjoserbskich rostlinskich mjenow na CD ROM. Rěčny centrum WITAJ, wudaće za serbske šule. Budyšin 2005.
- Kubát, K. (Hlavní editor): Klíč ke květeně České republiky. Academia, Praha (2002)
- Lajnert, Jan: Rostlinske mjena. Serbske. Němske. Łaćanske. Rjadowane po přirodnym systemje. Volk und Wissen Volkseigener Verlag Berlin (1954)
- Rězak, Filip: Němsko-serbski wšowědny słownik hornjołužiskeje rěče. Donnerhak, Budyšin (1920)
