Alpska wjerba
| |
| Alpska wjerba (Salix alpina) | |
| systematika | |
|---|---|
| Domena | Eukaryoty |
| Swět | Rostlinstwo |
| Rosidy Eurosidy I | |
| rjad: | (Malpighiales) |
| swójba: | Wjerbowe rostliny (Salicaceae) |
| ród: | Wjerba[1][2] (Salix) |
| družina: | Alpska wjerba |
| wědomostne mjeno | |
| Salix alpina | |
Alpska wjerba (Salix alpina) je rostlina ze swójby wjerbowych rostlinow (Salicaceae).
Wopis wobdźěłać
Alpska wjerba je niski kerk, kotryž docpěwa wysokosć wot rědko wjace hač 50 cm.
Łopjena wobdźěłać
Krótko stołpikate łopjena su owalne hač lancetojte, hładkokromne a docpěwaja dołhosć wot 1 hač do 3 cm a šěrokosć wot hač do 1 cm. Na spočatku su kosmate, ale pozdźišo su nahe a na woběmaj bokomaj błyšćace zelene.
Kćenja wobdźěłać
Kćěje wot junija hač do julija. Kćenja su dwudomnje rozdźělene. Micki so z łopjenami jewja. Muske micki docpěwaja dołhosć wot hač do 2 cm, při čimž próšniki su před wopróšenju čerwjene. Žónske micki docpěwaja dołhosć wot něhdźe 3 cm, při čimž płódniki su brunojće kosmate.
Stejnišćo wobdźěłać
Rosće na suchich skalnych zwisach, na walankownišćach a alpinskich trawnikach, ale ma radšo wapnite pódy.
Rozšěrjenje wobdźěłać
Rostlina je we wuchodnych Alpach we wysokosćach wot hač do 2000 m rozšěrjena.
Wužiwanje wobdźěłać
Nóžki wobdźěłać
- ↑ Pawoł Völkel: Prawopisny słownik hornjoserbskeje rěče. Hornjoserbsko-němski słownik. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 2005, ISBN 3-7420-1920-1, str. 544.
- ↑ W internetowym słowniku: Weide
Žórła wobdźěłać
- Bruno P. Kremer: Steinbachs Naturführer Bäume & Sträucher, ISBN 978-3-8001-5934-5, strona 166 (němsce)
- Brankačk, Jurij: Wobrazowy słownik hornjoserbskich rostlinskich mjenow na CD ROM. Rěčny centrum WITAJ, wudaće za serbske šule. Budyšin 2005.
- Kubát, K. (Hlavní editor): Klíč ke květeně České republiky. Academia, Praha (2002)
- Lajnert, Jan: Rostlinske mjena. Serbske. Němske. Łaćanske. Rjadowane po přirodnym systemje. Volk und Wissen Volkseigener Verlag Berlin (1954)
- Rězak, Filip: Němsko-serbski wšowědny słownik hornjołužiskeje rěče. Donnerhak, Budyšin (1920)